Uniejów – miasto położone nad Wartą w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Uniejów. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa konińskiego. Według danych z dnia 30 czerwca 2009 roku miasto miało 2932 mieszkańców. Był miastem duchownym. Do miasta należą dwie dawne miejscowości Budy Uniejowskie oraz Kościelnica, które obecnie stanowią jego części.

Herb Uniejowa - ilustracja: WIKIPEDIA

Miasto, jak i cała gmina, ma charakter turystyczny. W 2008 roku otwarto Termy Uniejów z gorącymi solankami leczniczymi. Kompleks składa się z trzech obiektów: Basenów, Gastronomii oraz Kasztelu Rycerskiego. Co roku odbywa się tu Wielki Turniej Rycerski oraz Jarmark Średniowieczny. 26 maja 2012 roku otwarto nowy obiekt, w którym znajdują się baseny kryte, baseny otwarte oraz zespół odnowy biologicznej.
Od roku 2012 miasto posiada status miejscowości uzdrowiskowej. Podstawą do nadania statusu uzdrowiska były właściwości miejscowych ciepłych wód leczniczych, zawierających m.in. siarkę, radon, fluor, chlorki miedzi i żelaza, związki kwasu metakrzemowego oraz jod, którego zawartość jest taka jak w Bałtyku.

Uniejów / Rynek i neobarokowa wieża kościelna z 1901 roku - fot. WIKIPEDIA

Bogumił z Dobrowa, Bogumił Leszczyc (zm. pod koniec XII wieku) – błogosławiony Kościoła katolickiego (czczony również jako "święty"), arcybiskup gnieźnieński, pustelnik. Według hipotezy Władysława Semkowicza utożsamiany z arcybiskupem Piotrem.
W miarę pewne informacje na jego temat ograniczają się do tego, że należał do szlacheckiej rodziny Leszczyców, przez kilka lat sprawował urząd arcybiskupa gnieźnieńskiego i jako arcybiskup nadał cystersom część swoich dóbr rodowych w Wielkopolsce na wsparcie ich misji w Prusach (tzw. fundacja dobrowska). Dokument księcia wielkopolskiego Władysława Odonica z 29 czerwca 1232 dotyczący tej fundacji jest zarazem jedynym, który wymienia jego imię, jego autentyczność nie budzi jednak wątpliwości. Zgodnie z akceptowaną na ogół tradycją po kilku latach ustąpił ze stanowiska metropolity i wycofał się do pustelni w Dobrowie, gdzie zmarł. W literaturze nie ma zgody co do dokładnego czasu życia i posługi arcybiskupiej Bogumiła.

Błogosławiony Bogumił / Bogumił Leszczyc, arcybiskup gnieźnieński - fot. WIKIPEDIA

W jednej z kaplic średniowiecznej kolegiaty pw. Wniebowzięcia NMP stojącej przy rynku w Uniejowie znajduje się sarkofag bł. Bogumiła. Na tumbie wykonanej z czarnego marmuru spoczywa rzeźba z brązu - leżący bł. Bogumił wyciąga prawicę w geście błogosławieństwa. Sarkofag pochodzi z 1666 r. - w owym czasie trwał pierwszy proces beatyfikacyjny arcybiskupa gnieźnieńskiego Bogumiła, który żył w latach ok. 1135-1204.
Historycy wiedzą o nim bardzo mało. Wiadomo jednak, że to on koronował króla Bolesława Śmiałego, a w słynnym zatargu z biskupem Stanisławem ze Szczepanowa opowiedział się po stronie władcy. Prawdopodobnie po śmierci biskupa Stanisława i wygnaniu króla arcybiskup złożył urząd, opuścił Gniezno i wiódł niemal eremicki żywot w pustelni na wyspie u ujścia Neru do Warty (w pobliżu Dobrowa). Tam zmarł w opinii świętości. Beatyfikacji doczekał się w 1925 r. Papież Pius XI ogłosił arcybiskupa Bogumiła "błogosławionym lub świętym". Mając możliwość wyboru, wierni we wschodniej Wielkopolsce mówią o nim oczywiście "święty".
W uniejowskiej kolegiacie znajdują się relikwie bł. Bogumiła: część w sarkofagu, malutka cząstka kości w monstrancji i głowa w hermie relikwiarzowej na co dzień przechowywanej w chronionej wnęce w zakrystii kościoła.