Numizmat bity w mosiądzu pozłacanym 24-karatowym złotem (Au), golden nordic, alpace i srebrze (Ag.999).

Wyemitowany w komplecie dwóch numizmatów zawierających wizerunki najbardziej charakterystycznych dla architektury polskiej: polskim dworkiem - nominał 1000 marek polskich i wiejską chatą - nominał 500 marek polskich.

Emisja: 2015 r.

Marka polska – waluta obowiązująca od 9 grudnia 1916 roku na okupowanych przez Cesarstwo Niemieckie terenach Królestwa Polskiego, a następnie – obowiązująca w Rzeczypospolitej Polskiej. W wyniku reformy pieniężnej z 29 kwietnia 1924 roku marka polska została zastąpiona przez polskiego złotego. 1 marka polska odpowiadała 100 fenigom.

10 marek polskich z 1916 roku - fot. WIKIPEDIA

Waluta okupacyjna
Marka polska została wprowadzona rozporządzeniem generał-gubernatora warszawskiego z dnia 9 grudnia 1916 roku. W Generalnym Gubernatorstwie Warszawskim marka polska była emitowana przez Polską Krajową Kasę Pożyczkową i od 26 kwietnia 1917 roku stanowiła jedyny prawny środek płatniczy na tym obszarze.
Na banknotach z 1916 roku znalazł się orzeł biały. Było to jego pierwsze oficjalne urzędowe zastosowanie od upadku powstania listopadowego.

1 marka polska (emisja z 17 maja z 1919 roku) - fot. WIKIPEDIA

W niepodległej Polsce
Marka polska stała się prawnym środkiem płatniczym na terenie całej Polski dopiero ustawą z dnia 15 stycznia 1920 roku.
PKKP wydała też tzw. przekazy o nominałach 50 000 000 i 100 000 000 mkp, datowane na 20 listopada 1923 roku.
Planowano także emisję monet: w 1922 wybito pierwszą monetę próbną według projektu Wasiewicza o wartości 100 marek, z orłem państwowym na awersie i z głową marszałka Piłsudskiego na rewersie, w 1923 próbną monetę 50-markową według projektu Konstantego Laszczki, z orłem państwowym na awersie i z popiersiem dziewczyny zwróconej w lewo, ze snopkiem zboża na prawym ramieniu. W związku z wymianą pieniędzy projekty nie zostały zrealizowane.
W 1924 roku marki polskie zostały wymienione na złotówki po kursie 1 złoty = 1 800 000 mkp.
Banknoty PKKP w walucie markowej, już po reformie walutowej, zostały użyte do produkcji tzw. biletów zdawkowych. Banknoty markowe o nominałach 500 000 mkp oraz 10 000 000 mkp były przecinane na pół, a następnie na owych połówkach nadrukowywano nową wartość (odpowiednio 1 grosz i 5 groszy). Na markach polskich widnieje następująca klauzula prawna: „Kto podrabia lub fałszuje bilety Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej, albo puszcza w obieg lub usiłuje puścić w obieg podrobione lub fałszowane bilety podlega karze ciężkiego więzienia.” Mają także niezbyt widoczne, małe znaki wodne (siatkę przez całą powierzchnię banknotu).