Emisja: 4 czerwca 2013 r.

*- nakład 100 szt., w tym 50 szt. wybito stemplem odwróconym

Wyemitowano monety:
emisja: 2 padziernika 2010 r.
- 1000 złotych rybek, stempel zwykły (złoto - Au 900) / 30 szt.,
- 1000 złotych rybek, stempel odwrócony (złoto - Au 900) / 3 szt.,
- 100 złotych rybek (srebro - Ag 925-lustrzany-zwykły) / 50 szt.,
- 100 złotych rybek (srebro - Ag 925-lustrzany-odwrócony) / 6 szt., (lustrzany-odwrócony, rant ząbkowany) / 2 szt.,
- 100 złotych rybek (srebro - Ag 925 oksydowane-zwykły) / 50 szt.,
- 100 złotych rybek (srebro - Ag 925 oksydowane-odwrócony) / 6 szt., (lustrzany-odwrócony, rant ząbkowany) / 2 szt.,
- 10 złotych rybek (mosiądz srebrzony-oksydowany) / 400 szt.
- 10 złotych rybek (mosiądz srebrzony-oksydowany, stempel odwrócony) / 200 szt.
- 10 złotych rybek (mosiądz) stempel lustrzany-zwykły / 4 000 szt., stempel lustrzany-odwrócony / 1 000 szt.
emisja: 4 czerwca 2013 r.
- 10 złotych rybek -  alpaka oksydowana + tampondruk,  masa – 13,8 g, średnica - 32 mm, stempel - zwykły, nakład - 50 szt. (w tym 25 szt. wybitych stemplem odwróconym);
- 10 złotych rybek -  mosiądz + tampondruk,  masa – 13 g, średnica - 32 mm, stempel - zwykły, nakład - 100 szt. (w tym 50 szt. wybitych stemplem odwróconym);
- 10 złotych rybek – mosiądz patynowany + tampondruk, masa - 13 g, średnica - 32 mm, stempel - zwykły, nakład - 100 szt. (w tym 50 szt. wybitych stemplem odwróconym).

OKOŃ (Perca Fluviatilis), jego ciało jest bardzo silnie wygrzbiecone w przedniej części, ścieśnione w płaszczyznach bocznych całej długości i owalne w przekroju. Łuski podobne jak u sandacza. Linia boczna ma także podobny przebieg. Występują również dwie płetwy grzbietowe, które stykają się podstawami. Kształt płetwy ogonowej oraz umieszczenie płetw brzusznych i piersiowych jest takie samo jak u sandacza. Tylna krawędź pokrywy skrzelowej jest zakończona dużym, wyraźnym, ostrym hakiem. Głowa okonia jest mała, a pysk zakończony paszczą, ustawioną nieco skośnie ku górze i uzbrojoną w liczne, ostre i drobne ząbki. Okoń może dorastać do 30-50 cm długości i osiągać ciężar nawet 1,5 kg. W naszych wodach w większości łowione są okonie nie przekraczające długości 20 - 25 cm.
Młode okonie żywią się planktonem i larwami owadów. Prędko jednak stają się one drapieżnikami polującymi na młode ryby i wyjadającymi ikrę złożoną na tarliskach. Tarło okonia odbywa się od marca do maja. Samica w tym czasie składa 30 000 do 300 000 jaj, wydzielanych wraz z dużą ilością śluzu. Jaja okonia oblepione śluzem tworzą długie wstęgi rozpięte na roślinach i przedmiotach podwodnych.
Zasięg występowania tego gatunku obejmuje wody całej Europy, z wyjątkiem półwyspów Pirenejskiego, Apenińskiego i zachodniej części Bałkańskiego oraz Irlandii, północnej Anglii i Norwegii. Jest znany także na obszarach wód północnej i środkowej Azji. U nas jest to jeden z najpospolitszych gatunków, spotykanych we wszystkich typach wód śródlądowych oraz w przybrzeżnych wodach Bałtyku.
Mięso okonia jest bardzo smaczne. Jego połowy w jeziorach i rzekach są dość obfite. Jednak mimo tego gatunek ten w racjonalnie prowadzonej gospodarce rybackiej jest uważany za szkodnika. Powodem tego jest duża płodność okonia i jego wielka żarłoczność. Zwykle występuje on w wielkiej liczebności drobnych, nie wyrośniętych osobników. Z tego względu drobny okoń jest zaliczany przez rybaków do chwastu rybnego i jego pogłowie jest mocno ograniczane.
Okonie przez wędkarzy zwane są często pasiakami, okłoniami, garbusami czy kostyrzami.

Okoń europejski w akwarium - fotografia: WIKIPEDIA