10 głogowskich / 60. ROCZNICA GARNIZONU ARTYLERYJSKIEGO W GŁOGOWIE (III emisja - mosiądz srebrzony oksydowany)
Jeśli chcesz dodawać kolejne pozycje do swojej kolekcji skorzystaj z konta Premium - konto możesz kupić <TUTAJ>
Dla kont zwykłych możliwe jest zarządzanie kolekcją tylko do 10 wpisów.
Konto Premium możesz kupić <TUTAJ>
Pytania? Sugestie? Zapraszamy tutaj do dyskusji.
Emisja: grudzień 2011 r.
Emitentem żetonów jest Stanisław Rogoża - kolekcjoner prywatny z Głogowa, własciciel sklepu KOLEKCJONER.
Wyemitowano żetony:
- 10 głogowskich / mosiądz - Φ 32 mm - 500 szt.;
- 10 głogowskich / mosiądz srebrzony lustro - Φ 32 mm - 500 szt.;
- 10 głogowskich / mosiądz srebrzony oksydowany - Φ 32 mm - 500 szt.;
- 10 głogowskich / mosiądz miedziowany lustro - Φ 32 mm - 500 szt.
GŁOGÓW - miasto przemysłowe w województwie dolnośląskim - regionie o silnej dynamice rozwoju. Odległości rzędu 100-130 km dzielą GŁOGÓW od granic z Niemcami i Republiką Czeską oraz od aglomeracji Wrocławia i Poznania. GŁOGÓW jest ważnym punktem komunikacyjnym.
Herb Głogowa - ilustracja: WIKIPEDIA
Miasto liczy 70 tys. mieszkańców. Zajmuje obszar 35,2 km kw położone jest w Pradolinie Głogowskiej, w otoczeniu (od południa) Wzgórz Dalkowskich. Rozciąga się wzdłuż lewego brzegu Odry; na prawym brzegu znajduje się niewielki Ostrów Tumski.
Rozwój zagłębia miedziowego spowodował, że GŁOGÓW stał się celem dużego napływu ludności. W ciągu ćwierćwiecza liczba mieszkańców zwiększyła się o 60 tysięcy. W latach 90. nastąpiła stabilizacja, od 2000 r. notuje się niewielką tendencją spadkową.
Już samo położenie GŁOGOWA - nad Odrą i jej starorzeczami oraz w otoczeniu morenowych Wzgórz Dalkowskich – przyczynia miastu atrakcyjności. Wrażenie sprawia odbudowujące się Stare Miasto - obecnie największe takie przedsięwzięcie w Polsce - z kilkoma cennymi zabytkami: ratuszem, kościołami św. Mikołaja i Bożego Ciała, Zamkiem Książąt Głogowskich. Na Ostrowie Tumskim, jednym z trzech miejsc o tej nazwie w Polsce, wznosi się romańsko-gotycka kolegiata Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. W GŁOGOWIE znajdują się liczne pozostałości twierdzy nowożytnej, z fosą o długości 700 m.
Nazywany dawniej miastem-ogrodem, również obecnie GŁOGÓW zaskakuje dużą ilością terenów zielonych. Znajdują one przedłużenie w krajobrazie nadodrzańskich łęgów; rzeka i jej brzegi na odcinku od Brzegu Dolnego do Głogowa posiadają wybitne walory przyrodnicze (projektowany park krajobrazowy). Otaczające miasto urokliwe Wzgórza Dalkowskie stanowią doskonały teren dla turystyki rowerowej. Na Wzgórzach znajdują się sanktuaria pielgrzymkowe w Grodowcu i Jakubowie. Z Głogowa blisko jest na Pojezierze Sławskie - rejon turystyki wypoczynku letniego i sportów wodnych, skupiony wokół Jeziora Sławskiego, zwanego “Śląskim Morzem”.
Głogów jest miejscem ważnych imprez cyklicznych i wydarzeń kulturalnych. Miejski Ośrodek Kultury jest głównym animatorem kultury w mieście.
Najważniejsze z imprez to: Głogowskie Spotkania Jazzowe (odbywające się od 1984 r.), Dni Głogowa, Letni Festiwal im. Andreasa Gryphiusa, Festiwal w Okolicach Pięciu Muz, Filmowe Konfrontacje. W MOK działa również Artystyczny Ruch Amatorski w skład, którego wchodzi: Rewia Graffiti, Studium Wokalne Piosenki Estradowej, Klub Taneczny Step-Up, Open Bugs Team – taniec hip-hop, Głogów Gospel Choir, zespoły wokalne „Kobza” oraz „Radocha”. Głogowski ośrodek kultury może poszczycić się tradycją działań teatralnych; od 1998 r. działa ”Teatr Widziane z cienia”, jak również istniejący od lat 6 „Teatr Intermedium”. Oprócz sekcji muzycznych, tanecznych, plastycznych, teatralnych, filmowych i fotograficznych działa Galeria Edukacji Twórczej, która prowadzi działalność wystawienniczą organizując rocznie kilkadziesiąt wystaw.
Garnizon głogowski po roku 1945
Ze względu na całkowite zniszczenie miasta wojsko na teren powołanego w 1945 roku garnizonu wprowadzano etapami. W miarę postępującej odbudowy kraju, na początku lat 50. zapadła polityczna decyzja o umieszczeniu na terenie głogowskiego garnizonu jednostek liniowych Wojska Polskiego.
Rozkazem MON z 17 V 1951 sformowano 112. pułk art. ciężkiej (JW 5575 - numer używany przez wszystkie następne jednostki artyleryjskie) i 55. batalion saperów (dow. kpt. Bolesław Olszewski), podlegające dowództwu 2. Korpusu Piechoty w Poznaniu, oraz 36. batalion saperów (dow. mjr Stanisław Szewczyk) z 2. Korpusu Pancernego we Wrocławiu. Jednocześnie dowódca pułku płk Henryk Poźlewicz, dowodzący największą jednostką, objął obowiązki dowódcy garnizonu. Według etatu pokojowego, w Głogowie winno znajdować się w tym roku ponad 1500 oficerów, żołnierzy i pracowników cywilnych wojska.
W listopadzie 1952 r. przybył, sformowany w Brzegu, 71. batalion drogowy (JW 1686, dow. ppłk Stanisław Śliwiński) podległy dowództwu IV OW (w 1955 r. przeniesiony do Konina).
W 1956 r. w ramach restrukturyzacji, rozformowano obydwa bataliony saperów. Jesienią tego roku utworzono 10. Dywizję Artylerii Armat, a 112. pułk art. ciężkiej został przeorganizowany w 31. Brygadę Artylerii Armat. Jednak w maju 1957 r., w wyniku "odwilży" i dokonywanej redukcji wojska, 10. Dywizję rozwiązano. W garnizonie pozostała 31. BAA, w skład której włączono również dywizyjny 73. dywizjon artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego. Brygada w 1967 r. przejęła tradycje 5. Pomorskiej Brygady Artylerii Ciężkiej i otrzymała nazwę 5. Pomorska BAA. Od 1995 r. jako 5. BAA kontynuuje tradycje 5. oddziałów artylerii Wojska Polskiego.
W 1969 r. powstał 29. dywizjon rozpoznania artyleryjskiego (dow. – ppłk Michał Krasowski), który został w 1979 r. wcielony do 5PBAA.
W dniu 15 VIII 2001 nastąpiło pożegnanie Sztandaru Brygady. Do końca listopada rozformowano jednostkę, a jej tradycje dziedziczy od 2006 r. 3. dywizjon artylerii rakietowej z 23. Brygady Artylerii w Bolesławcu.
W latach 1970-1985 na terenie garnizonu szkoliła kadry artylerzystów, podoficerów i podchorążych SPR, 14. Podoficerska Szkoła Artylerii.
W 1966 r. powróciły do garnizonu wojska inżynieryjne. W dniu 30.09.1966 r. rozkazem MON sformowany został 8. pułk pontonowy (JW 1527), który w 1967 r. zmienił nazwę na 6. Warszawski pułk pontonowy. Został on w 1995 r. przekształcony w 6. Głogowski pułk drogowo-mostowy. Ten pułk został rozformowany w końcu 2001 r.
W ramach programu restrukturyzacji Sił Zbrojnych RP w 2001 r. powołano dwie nowe jednostki inżynieryjne: 6. Ośrodek Przechowywania Sprzętu (JW 3284) i 4. Głogowski Batalion Ratownictwa Inżynieryjnego (JW 3444), który z dniem 1 I 2002 został włączony do Krajowego Systemu Reagowania Kryzysowego.
Od 1 X 2001 w związku z rozformowaniem Brygady komendę garnizonu przejął dowódca 6. Gpdm. Po likwidacji tegoż pułku, każdorazowo dowódcą garnizonu zostaje komendant 6. OPS. Bazę lokalową jednostek stanowiły koszarowe obiekty poniemieckie przy obecnej ul. Sikorskiego. Zostały one wyremontowane i rozbudowane, min o obiekty garażowe.
Zasięg głogowskiego garnizonu ustalił Minister Obrony Narodowej w Rozporządzeniu z dnia 21 X 2004 w sprawie utworzenia garnizonów oraz określenia zadań, siedzib i terytorialnego zasięgu właściwości ich dowódców. Obejmuje on miasto i gminę Głogów oraz gminę Jerzmanowa.