Emisja: 2010/2011

Wyemitowano żetony próbne: 10 DRAHIM, 20 DRAHIM, 50 DRAHIM i 80 DRAHIM.

Jest to moneta wyemitowana przez właściciela zamku, Muzeum Motoryzacji i Techniki w Otrębusach Pana Zbigniewa Mikiciuka. Zamek Drahim leży na dawnym szlaku bursztynowym i solnym. Był również zamkiem Templariuszy.

ZAMEK JOANNITÓW W STARYM DRAWSKU

Zamek Drahim w Starym Drawsku - fot. WIKIPEDIA

Na przesmyku między jeziorami od wczesnego średniowiecza istniał gród. Przed połową XIV wieku joannici wznieśli tu prawdopodobnie drewnianą warownię. Zamek murowany zwany Drahim zbudowano w latach 1360-1366, zaraz po ukończeniu budowy przeniesiono tu siedzibę baliwatu, ponieważ dotychczasowa zamek w Czaplinku, który dotychczas pełnił tą rolę, znalazł się w rękach polskich. Zamek miał plan prostokąta o bokach 41 x 46,5 metra. Budynek mieszkalny dostawiony był na całej długości południowej kurtyny muru, posiadał trzy kondygnacje. Można się domyślać, że w przyziemiu znajdowało się więzienie i pomieszczenia gospodarcze, na pierwszym piętrze - pomieszczenia mieszkalne i gościnne, a najwyżej - magazyny i spichrze. Naprzeciwko niego w północnym murze znajdował się wjazd do zamku. Oprócz głównego wjazdu istniała też niewielka furta w zachodnim murze, wychodząca wprost na trakt biegnący przez przesmyk. Zamek posiadał od północy niewielkie przedzamcze.
W 1368 roku Kazimierz Wielki przyłączył do Polski również Stare Drawsko, jednak dotychczasowi właściciele pozostali na nim jako lennicy. Joannici nie poddawali się polityce polskiej, w związku z czym Władysław Jagiełło w 1407 roku odebrał im zamek i uczynił w nim siedzibę starostwa grodowego.
Zamek był kilkukrotnie przebudowywany w okresie istnienia tu starostwa, podczas tych przebudów do północnej kurtyny murów dostawiono od zewnątrz budynek bramny. Przy murach wschodnim i zachodnim powstały dwa szachulcowe budynki dla starosty i jego pomocnika. W latach 1628-1632 starostą na Drahimiu był Jan Sędziwój Czarnkowski, z tego okresu pochodzi pierwszy dokładny opis zamku. Od 1657 roku należał do władców Brandenburgii, najpierw jako zastaw, potem przeszedł ostatecznie na ich własność. Oni to w drugiej połowie XVII wieku zmodernizowali fortyfikacje zamkowe i otoczyli założenie ziemnymi fortyfikacjami z bastejami na narożach.
W 1758 roku został opuszczony po tym, jak zniszczył go pożar. W 1784 roku niszczejącą budowlę rozpoczęto rozbierać wykorzystując cegłę bo budowy kościoła.
W granicach Polski zamek znalazł się ponownie po drugiej wojnie światowej. Najpierw został przebadany, potem, w latach 1963-1968 zabezpieczony przed dalszymi zniszczeniami. Obecnie jako malowniczo położona trwała ruina udostępniony jest do zwiedzania turystom.