Emisja: 2010 r.

Wyemitowano numizmaty:

- 1 ALUMEN Al99 / MONETA WYKONANA W TECHNICE 2D, DANE MONETY: MATERIAŁ - ALUMINIUM, ŚREDNICA - 32 mm, GRUBOŚĆ - 2 mm, WAGA - 4.20 g, STEMPEL LUSTRZANY, NAKŁAD - 1000 SZT., MONETA POSIADA CERTYFIKAT, EMISJA - 2010 r.;
- 1 ORICHALCUM CuZn37 / MONETA WYKONANA W TECHNICE 2D, DANE MONETY: MATERIAŁ - MOSIĄDZ, ŚREDNICA - 32 mm, GRUBOŚĆ - 2 mm, WAGA - 13.6 g, STEMPEL - LUSTRZANY, NAKŁAD - 1000 SZT., MONETA POSIADA CERTYFIKAT, EMISA - 2010 r.;
- 1 ORICHALCUM CuZn37 / MONETA WYKONANA W TECHNICE 2D, DANE MONETY: MATERIAŁ - MOSIĄDZ srebrzony oksydowany, ŚREDNICA - 32 mm, GRUBOŚĆ - 2 mm, WAGA - 13.6 g, STEMPEL - LUSTRZANY, NAKŁAD - 500 SZT., MONETA POSIADA CERTYFIKAT, EMISA - 2010 r.;
- 1 ALUMEN Al99 - PRÓBA / MONETA WYKONANA W TECHNICE 2D, DANE MONETY: MATERIAŁ - ALUMINIUM, ŚREDNICA - 32 mm, GRUBOŚĆ - 2 mm, WAGA - 4.20 g, STEMPEL LUSTRZANY, NAKŁAD - 25 SZT., EMISJA - 2010 r.;
- 1 ORICHALCUM Al99 - PRÓBA / MONETA WYKONANA W TECHNICE 2D, DANE MONETY: MATERIAŁ - ALUMINIUM, ŚREDNICA - 32 mm, GRUBOŚĆ - 2 mm, WAGA - 4.20 g, STEMPEL LUSTRZANY, NAKŁAD - 25 SZT., EMISJA - 2010 r.

Mennica w budynku carskiego monopolu spirytusowego.
Tuż po odzyskaniu niepodległości przez Polskę pojawiła się potrzeba przeprowadzenia reformy monetarnej oraz uruchomienia nowej mennicy. Na terenie kraju w 1918 roku funkcjonowały cztery waluty: marka niemiecka, korona austriacka, rubel carski i marka polska (czyli waluta Królestwa Polskiego). Już w 1920 roku Sejm Rzeczpospolitej ustanowił markę polską jedyną walutą obowiązującą w kraju. W obliczu kryzysu gospodarczego w 1923 roku tekę premiera otrzymał Władysław Grabski, który reformując finanse państwa powołał do życia Bank Polski jako emitenta nowej waluty- złotego polskiego.
W tak dynamicznej sytuacji powołanie firmy, która produkowałaby monety obiegowe, było koniecznością. Już 14 kwietnia 1924 roku została uruchomiona nowa Mennica w Warszawie. W budynkach po carskim monopolu spirytusowym na stołecznej Pradze, przy ul. Markowskiej. Przez niespełna rok na terenie Mennicy działały urządzenia gwarantujące realizację pełnego cyklu produkcyjnego, od topienia kruszców, poprzez walcowanie sztab, wycinanie krążków, bicie monet do sortowania i liczenia gotowych produktów. Na tłoczni monet pracowały prasy, które mogły wybijać 100 monet na minutę (dzisiejsze prasy są w stanie wytłoczyć 780 monet na minutę). Już dwa lata później na terenie firny powstał Gabinet Numizmatyczny, czyli muzeum mennictwa polskiego. W  1934 roku w jego zbiorach znajdowało się prawie 18 tys. okazów. Do 1939 roku Mennica stała się bardzo stabilną i uznaną na świecie firmą.

1 września 1939 roku władze wojskowe nakazały zabezpieczenie kruszców i ewakuację fabryki. Pojawił się nawet pomysł, aby stemple do bicia monet utopić w Wiśle. Kilka dni później Mennica została zbombardowana przez niemieckie lotnictwo i artylerię. Po upadku Warszawy, Mennica przeszła pod kuratelę niemieckich władz okupacyjnych. W pierwszej kolejności wywiozły one do Rzeszy zasoby kruszców (część z nich pochodziła z darów Polaków przekazanych na odbudowę państwa polskiego). Następnie Niemcy zdecydowali o odbudowie zniszczonych podczas działań wojennych budynków. Kiedy firma znów zaczęła działać, przybył do niej podający się za historyka dr Muhlman. Zarządził spakowanie do skrzyń bogatych zasobów numizmatycznych i przewiezienie ich do Niemiec. Podczas pakowania pracownikom Mennicy udało się ukryć kolekcję stempli do medali Stanisława Augusta z XVIII wieku, a w ostatnim dniu kiedy dr Muhlman udał się na obiad, otworzyli jedną ze skrzyń i wyjęli z niej najbardziej wartościowe monety historyczne, w tym polskie złote monety, srebrne talary i medale, co stanowiło 10% najcenniejszych przedwojennych zbiorów. Skarb ten przetrwał wojnę zakopany na jednej z warszawskich posesji, a po jej zakończeniu nieomal w całości został przekazany do Muzeum Narodowego w Warszawie. Z ocalonych przed utratą zbiorów można dziś w Gabinecie Numizmatycznym Mennicy obejrzeć m.in. kolekcję medali i stempli XVIII wiecznej Świty Królewskiej Stanisława Augusta Poniatowskiego.
W 1941 roku niemieckie władze zdecydowały o rozpoczęciu emisji monet okupacyjnych, a ponieważ nie kontrolowały produkcji stempli, cała emisja z lat 1941-1944 została wykonana stemplami sprzed wojny, na których znajdował się orzeł biały, nie było natomiast swastyki. Kiedy w 1944 roku w Warszawie rozpoczęło się powstanie, niemieckie wojska wycofując się z Pragi wysadziły w powietrze budynki Mennicy. Kilkutonowe automaty do produkcji monet zapadły się kilka metrów pod ziemię, po czym przysypały je gruzy.
Kilka tygodni po wycofaniu się Niemców z warszawskiej Pragi przystąpiono do porządkowania terenu Mennicy Państwowej. Okazało się, że ok. 40 proc. sprzętu można ponownie uruchomić. W 1945 roku firma pracowała, choć z powodu braku zamówień nie biła monet. Zajmowała się natomiast produkcją pieczęci i szyldów dla instytucji państwowych. W 1946 roku władze zdecydowały, że Mennica zostanie odbudowana u zbiegu ulic Żelaznej i Ceglanej (obecnie Pereca) w Warszawie. W tym czasie rząd zdecydował o reformie monetarnej. W 1950 roku Rada Ministrów ustanowiła nową walutę, to znaczy złotego polskiego dzielącego się na 100 groszy. Pierwsze dwa miliardy monet, które zastąpiły znajdujące się w obiegu pieniądze okupacyjne oraz papierowe, wybito poza Polską. Pierwsze monety w nowej siedzibie firmy wybito w 1953 roku. Były to monety o nominałach 1 i 2 grosze, wybite z datą wsteczną 1949 rok. Od 1957 roku zaczęto zmieniać datę na stemplach menniczych zgodnie z rokiem kalendarzowym. W latach pięćdziesiątych Mennica wznowiła także działalność w zakresie przerobu metali szlachetnych, produkcji odznak i odznaczeń. Do 1964 roku Mennica Państwowa wybiła ponad 1840 milionów złotych, czyli niemal tyle, ile powstało od 1766 roku do 1944 roku.

1924, Budynek Mennicy Polskiej przy Markowskiej 18 - fot. http://fotopolska.eu/