Emisja: lipiec 2019 r.

Żetony zostały wyemitowane w mosiądzu i mosiądzu oksydowanym.

Bieszczadzki Park Narodowy – jeden z 23 polskich parków narodowych położony w Bieszczadach Zachodnich. Utworzony w 1973 roku. W 1992 roku stał się częścią Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery „Karpaty Wschodnie”. Jest trzecim co do wielkości parkiem narodowym na terenie Polski i największym parkiem narodowym w polskich górach.

Logo Bieszczadzkiego Parku Narodowego

Bieszczadzki Park Narodowy zajmuje południowo-wschodnią część województwa podkarpackiego. Na jego obszarze leży także najbardziej na południe wysunięty punkt Polski, położony przy granicy z Ukrainą, szczyt Opołonek (1028 m n.p.m.). Siedziba Dyrekcji Parku mieści się w Ustrzykach Górnych. Gatunkiem „herbowym” Bieszczadzkiego Parku Narodowego jest ryś.
Powierzchnia Bieszczadzkiego Parku Narodowego wynosi obecnie 292,02 km². Jego otulinę stanowią Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy i Park Krajobrazowy Doliny Sanu.

RYŚ KARPACKI
Zamieszkuje strefę regli, najczęściej stare drzewostany z licznymi wykrotami i pojedynczymi skałami z których może obserwować okolicę. Często widywano go powyżej górnej granicy lasu gdzie podejmował próby ataków na kozicę i świstaki. Polują głównie z zasadzki lub goniąc ofiarę na krótkim dystansie. W połowie XIX w ryś został w Tatrach wytępiony i dopiero objęcie go ochroną spowodowało, że wiek później pojawił się tu ponownie. Obecnie liczba ich jest szacowana na około 200 osobników w całej Polsce. Długość ciała bez ogona to 70-130cm a ogon 15-40cm, wysokość w kłębie od 50-75cm, masa od 15-38kg. Poza okresem godowym prowadzą samotniczy i nocny tryb życia. Wbrew poglądom Ryś nie czatuje na ofiarę na gałęzi, ale poszukuje ich.

Ryś - fotografia: WIKIPEDIA