* Nakład 2 000 szt. (10 ASGARD) - rant gładki i ząbkowany: po 1 000 szt. / Pozostałe monety w nakładzie 1 000 szy - rant gładki i ząbkowany: po 500 szt.

Monetę wybito w komplecie z pięcioma innymi. Każda poświęcona jest innemu filmowi fantastycznemu i są to:

- 10 ASGARDÓW - GWIEZDNE WROTA,
- 10 PARSEKÓW - STAR TREK,
- 10 FOTONÓW - ODYSEJA KOSMICZNA 2001,
- 10 LUXÓW - BLISKIE SPOTKANIE III STOPNIA,
- 10 ANGRENÓW - OBCY (ÓSMY PASAŻER NOSTROMO),
- 10 PLATINIUM - DZIEŃ NIEPODLEGŁOŚCI.

2001: Odyseja kosmiczna – film fabularny wyprodukowany w koprodukcji brytyjsko-amerykańskiej w 1968 roku, w reżyserii Stanleya Kubricka.

Film jest uznawany za jeden z najwybitniejszych filmów science-fiction.
Obraz Kubricka w filozoficzny sposób opowiada o powstaniu człowieka i kontakcie z istotą z kosmosu. Doczekał się kontynuacji pt. 2010: Odyseja kosmiczna, gdzie wśród rywalizujących ze sobą załóg amerykańskich i radzieckich astronautów pojawia się astronauta David Bowman, który w finale 2001: Odysei kosmicznej został przeniesiony w inny wymiar.
Scenariusz został napisany wspólnie przez Stanleya Kubricka i Arthura C. Clarke'a, częściowo na podstawie wątków z opowiadań Clarke'a, szczególnie The Sentinel. Na jego podstawie Kubrick nakręcił film, a Clarke napisał powieść pod tym samym tytułem. Jednak książka i film różnią się m.in. położeniem monolitu, to autor powieści wraca do ustaleń reżysera w dalszych częściach powieści.

Opis fabuły

Film składa się z 4 części, luźno powiązanych ze sobą tajemniczym monolitem, którego symbolika w filmie może być interpretowana na różne sposoby.
 

Świt ludzkości (The Dawn of Man)
Pierwsza część filmu rozgrywa się w pradziejach, kiedy na Ziemi nie było jeszcze homo sapiens, tylko jego małpo-podobni przodkowie. Pewnego dnia przed jaskinią, ku zdumieniu jej mieszkańców, pojawia się Monolit. Wkrótce u człekokształtnych, którzy mieli kontakt z tym obiektem, rodzi się pierwszy proces myślowy: małpa zaczyna używać kości jako narzędzia.

TMA-1
Rok 1999. Na Księżyc zostaje wysłany dr Heywood Floyd, który ma zbadać Monolit – niezwykły obiekt przypominający gigantyczny prostopadłościan, odkryty pod powierzchnią Srebrnego Globu. Monolit zbudowany jest z materiału, który dotychczasowa nauka nie jest w stanie sklasyfikować. Niezidentyfikowany obiekt, po wystawieniu na promienie słoneczne, wysyła sygnał w kierunku Jowisza.

Misja na Jowisza: osiemnaście miesięcy później (Jupiter Mission: Eighteen Months Later)

18 miesięcy później, ekspedycja składająca się z dwóch pilotów (Dave'a i Franka) oraz trzech zahibernowanych naukowców, wysłana na jeden z księżyców Jowisza, jest nadzorowana przez pokładowy superkomputer HAL 9000. Słowo "komputer" jest nieadekwatne, gdyż HAL jest sztuczną inteligencją, mózgiem przewyższającym tysiąckrotnie parametry ludzkiego mózgu. Pomiędzy Dave'em a HAL 9000 dochodzi do swoistego pojedynku, w wyniku którego maszyna zostaje pokonana.

Jowisz i poza nieskończonością (Jupiter and beyond the Infinite)
Bowman znajduje inny Monolit orbitujący wokół Jowisza. Gdy się do niego zbliża, zostaje wciągnięty w świetlisty tunel, w którym zdezorientowany przemierza kosmos i obserwuje obce planety. Widzi swoją własną starość, a potem zmienia się w niemowlę. W ostatniej scenie unosi się w kosmosie w przejrzystej kuli, obserwując Ziemię.

Obsada
Keir Dullea – Dr David "Dave" Bowman
Gary Lockwood – Dr Frank Poole
William Sylvester – Dr Heywood R. Floyd
Leonard Rossiter – Smyslov
Margaret Tyzack – Elena
Robert Beatty – Dr Halvorsen
Sean Sullivan – Michaels
Douglas Rain – HAL 9000 (głos)
Alan Gifford – ojciec Poole'a
Daniel Richter – Moonwatcher

Nagrody i wyróżnienia
Film otrzymał Oskara w 1968 za efekty wizualne, był również nominowany do Oscara za reżyserię i scenariusz.
W roku 1995, z okazji stulecia narodzin kina, film znalazł się na watykańskiej liście 45 filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne.

Inspiracje filmem
Film stanowił jedną z inspiracji dla powieści Odkrycie nieba Harry'ego Mulischa. Z kolei bohaterka filmu Manhattan Woodego Allena w jednej ze scen mówi do swojego partnera, że mówi "jak papież albo ten komputer z filmu Odyseja kosmiczna", mając na myśli autorytarny sposób wysławiania się.