*- nakład 10 000 szt., w tym 1 000 szt. wybito stemplem odwróconym

15 dinów / Diplodok - wyemitowano w mosiądzu i mosiądzu patynowanym

Dziesiątki milionów lat przed wybiciem pierwszej monety, na Ziemi królowały dinozaury i inne zadziwiające stwory. Opanowały prehistoryczne kontynenty, morza, powietrze i przez około 165 milionów lat rządziły naszym globem. W ostatnich czasach nastąpiła istotna eksplozja zainteresowania, dlatego też Mennica Kresowa wyemitowała pierwszą z serii monet poświęconych dinozaurom. Zwierzęta te, bardziej niż inne kopalne organizmy, fascynują zarówno dorosłych jak i dzieci, kolekcjonerów i amatorów, wielbicieli świata prehistorii i numizmatyki.

Kilka słów o Jurajskim Parku Dinozaurów …

… Późną wiosną w Jurowcach koło Białegostoku zamieszkały prehistoryczne gady. Po okresie „aklimatyzacji” na Podlasiu 1 lipca 2008 roku nastąpiło wielkie otwarcie Jurajskiego Parku Dinozaurów. Po otwarciu bram do parku osoby żądne przygód i wiedzy mogły zobaczyć jak wyglądały i żyły dinozaury w przeszłości.
Jurajski Park Dinozaurów to wspaniałe miejsce, które pozwoli nam przenieść się na chwilę w czasie, wiele milionów lat wstecz, wypocząć i dobrze się zabawić.
Nasza oferta skierowana jest zarówno do dzieci jak i dorosłych. Atrakcje, które zostały przygotowane powinny usatysfakcjonować osoby w każdym wieku. Dokładny ich opis, znajdziecie Państwo w zakładce atrakcje. Jeszcze lepszym rozwiązaniem jest przyjazd do naszego parku i doświadczenie wszystkiego tego, co dla Państwa przygotowaliśmy.

Diplodok (Diplodocus), roślinożerny długoszyi dinozaur z grupy zauropodów  znany z późnej jury Ameryki Północnej. W XIX w. uważany za jednego z największych dinozaurów, osiągał 27 m długości i ważył ok. 10 ton. W XX w. odkryto jego znacznie dłuższych i cięższych krewniaków (np. sejsmozaur Seismosaurus halli długości ponad 40 m). Bliskim krewniakiem diplodoka był masywniejszy apatozaur (dawniej zwany brontozaurem).
Dinozaury z rodziny diplodoków (Diplodocidae) odznaczały się wydłużoną czaszką z kołkowatymi zębami z przodu szczęk, oraz nozdrzami silnie cofniętymi ponad oczy. Budowa długiego ogona (cienkie, mocno połączone kręgi końcowego odcinka) dała podstawę do przypuszczeń, że mogły one odstraszać wrogów „strzelając” nim jak z bata. Na grzbiecie prawdopodobnie miały rogowe wyrostki tworzące grzebień.

Diplodok – obraz Heinricha Hardera (1916) - ilustracja: WIKIPEDIA