Pamiątkowy żeton w formie monety.

Wyemitowano żetony w mosiądzu i aluminium w dwóch rozmiarach 21,5 mm oraz 27,5 mm oraz żeton w aluminium z wizerunkiem ratusza.

Tarnowskie Góry (śl. Tarnowský Góry, niem. Tarnowitz, czes.: Tarnovské Hory, Tarnovice, łac. Montes Tarnovicenses) – miasto i gmina w południowo-zachodniej Polsce, w województwie śląskim, siedziba powiatu tarnogórskiego, na północnym krańcu Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego (GOP), historycznie na Górnym Śląsku. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa katowickiego.
Według danych z 31 grudnia 2011 miasto liczyło 60 889 mieszkańców.
Znajduje się tutaj jedna z największych stacji rozrządowych Europy, która osiąga długość kilku kilometrów. W przeszłości ośrodek wydobycia węgla, ołowiu, cynku i srebra. Znajduje się tu m.in. Zamek, zabytkowa kopalnia, Dom Sedlaczka, Dzwonnica Gwarków, ratusz, kamienice podcieniowe, rezerwat Segiet i Sztolnia Czarnego Pstrąga.

Herb Tarnowskich Gór - ilustracja: WIKIPEDIA

Ratusz w Tarnowskich Górach – górujący nad rynkiem w Tarnowskich Górach zabytkowy obiekt architektoniczny.
Do 1894 r. znajdował się w tym miejscu sąd okręgowy, wcześniej – górnośląska szkoła górnicza, zasłużona dla miasta i regionu placówka edukacyjna. W tymże roku magistrat pod kierownictwem burmistrza Simona Kotitschke zakupił parcelę sądową za 57 tys. marek. Stary budynek sądu wyburzono, a w jego miejsce od 1896 r. architekt Carl Benjamin Szametike rozpoczął wznosić ratusz, kolejny już w historii Tarnowskich Gór. Projektantem nowej siedziby władz miejskich był berliński architekt Herman Guth (1851-1924), twórca szeregu obiektów administracyjnych i sakralnych (Jawor, Celle, Spandau, Plauen, Malmö). Pracom budowlanym towarzyszyło tragiczne wydarzenie: 19 listopada 1897 roku wskutek nieuwagi pracowników spłonął doszczętnie hełm wieży, wznoszącej się prawie 40 metrów ponad płytą rynku. Mimo to kilka miesięcy później, 11 sierpnia 1898 roku, nowy ratusz uroczyście oddano do użytku.
Trój-kondygnacyjny obiekt o fasadzie obłożonej lśniącą cegłą klinkierową (zniszczoną w trakcie czyszczenia w 2. poł. XX w.), wykorzystywany był pierwotnie w następujący sposób: na parterze zlokalizowano sklepy, na pierwszym piętrze biura magistrackie, na drugim – mieszkanie burmistrza oraz salę posiedzeń rady miejskiej.

Tarnowskie Góry, Ratusz - fotografia: WIKIPEDIA