Lewin Brzeski (tuż po wojnie Lubień, niem. Löwen), miasto na Śląsku Opolskim, w woj. opolskim, w powiecie brzeskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Lewin Brzeski. Miasto jest położone na Nizinie Śląskiej nad Nysą Kłodzką. Podobnie jak pobliski Brzeg historycznie związane jest z Dolnym Śląskiem.
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do starego woj. opolskiego.
Według danych z 30 czerwca 2008 miasto miało ponad 5812  mieszkańców.

Herb Lewina Brazeskiego - ilustracja: WIKIPEDIA

W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w obecnej polskiej formie Lewin.
Powstanie osady było uwarunkowane położeniem w pobliżu przeprawy przez Nysę Kłodzką. Prawa miejskie w XIII w. za sprawą pierwszego właściciela, Bogusza z Pogorzeli, który w 1250 r. lokował miasto, potwierdzenie praw miejskich 1333 przez księcia Bolesława III z Brzegu.
Do 1675 roku miasto należało do księstwa legnicko-brzeskiego. Od 1329 r. jako lenno korony czeskiej. W latach 1526-1741 Lewin Brzeski był pod władaniem Habsburgów austriackich. Po tym okresie (w wyniku wojen śląskich) z większością Śląska przeszedł pod panowanie pruskie.
W XVIII wieku do miasta przybyli Żydzi. W 1880 r. powstał tu cmentarz żydowski. Do 1937 r. w miejscowości mieszkało już tylko 30 Żydów.
W 1945 r. miasto zostało włączone do Polski. Dotychczasowa ludność miasta została wysiedlona do Niemiec.

Ratusz w Lewinie Brzeskim - fotorafia: WIKIPEDIA