Wydano również 1 jacobi - mosiądz.

Moneta promująca Lębork, wybity przede wszystkim celem promocji uroczystego poświęcenia Lęborskiej Drogi Św. Jakuba. Numeracja na rancie.

Lębork (kaszb. Lãbòrg lub też Lãbórch, niem. Lauenburg) – miasto w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa słupskiego. Położone nad rzeką Łebą i jej dopływem Okalicą na północnym krańcu kompleksu leśnego Puszczy Kaszubskiej w bliskim sąsiedztwie Jeziora Lubowidzkiego na wschodzie. Oddalone o ok. 80 km na zachód od Gdańska.
Lębork leży ok. 30 km od Morza Bałtyckiego w pradolinie Łeby-Redy. Prawa miejskie otrzymał 6 stycznia 1341. We wczesnym średniowieczu ta słowiańska osada nosiła nazwę Lewino i należała do książąt Pomorza Gdańskiego. Lębork początkowo należał do Rzeczypospolitej, lecz jego położenie sprawiało, że przechodził niekiedy we władanie Prusaków i Niemców, jako Lauenburg. Ostatecznie, po II wojnie światowej stał się miastem polskim.
Ośrodek przemysłu elektromaszynowego, spożywczego, mineralnego (cegielnia Wienerberger) oraz lekkiego. Warte zobaczenia są mury miejskie wraz z wieżami, kościół pw. św. Jakuba, miejski ratusz, budynek sądu (dawny zamek) oraz muzeum. Niedaleko miasta znajdują się dwa lotniska wojskowe: w Siemirowicach (21 km) oraz nieczynne w Lędziechowie (15 km), obecnie w likwidacji.

Herb Lęborka - ilustracja: WIKIPEDIA

Pomorska Droga św. Jakuba lub Camino del Norte (Droga Północna), Camino Polaco del Norte (Droga Północnopolska). W średniowieczu trasa ta wiodła od Gdańska, przez Sianowo, Lębork, Łebę, Ustkę, Kołobrzeg do Szczecina.[potrzebne źródło] Obecnie trwają prace nad jej ponownym odtworzeniem i włączeniem w sieć szlaków europejskich św. Jakuba. Otworzono odcinek nazywany Lęborską Drogą św. Jakuba z Sianowa do Łeby. Odcinek między Łebą a Świnoujściem nazywany jest Zachodniopomorską Drogą św. Jakuba, a odcinek między Gdańskiem a Sianowem Gdańską Drogą św. Jakuba.