Wyemitowano również 10 dobroni z mapa gminy.

Gmina Dobroń (do 1929 gmina Wymysłów) – gmina wiejska w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim. W latach 1975-1998 gmina położona była w województwie sieradzkim.
Siedziba gminy to Dobroń.
Według danych z 31 grudnia 2007 gminę zamieszkiwało 7077 osób.

Herb gminy Dobroń - ilustracja: WIKIPEDIA

Dobroń (Dobroń Stary) – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim, w gminie Dobroń. Leży nad rzeką Grabią, przy drodze krajowej nr 14 i linii kolejowej między Pabianicami i Łaskiem.
W miejscowości istnieje straż pożarna która została założona w 1911 roku
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie sieradzkim.
Miejscowość jest siedzibą gminy Dobroń. Liczy obecnie wraz z gminą około 6000 mieszkańców.

Kościół św. Wojciecha w Dobroniu - fotografia: WIKIPEDIA

Znana jest od 1398 r. Istnienie wsi odnotował także w swoich kronikach Jan Długosz.
W okresie przedrozbiorowym wieś ta stanowiła część dóbr pabianickich kapituły krakowskiej. Był tu folwark, młyn i karczma. Po II rozbiorze Polski dobra przejęły władze pruskie i podarowały je Francuzowi de Saint Paterne, który był tu przez 50 lat. Następnie majątek został kupiony przez Ludwika Mamrotha, później - Teodozję Kossobudzką z d. Zakrzewską. W 1897 r. na przetargu majątek nabył Zdzisław Keller, a po 1914 r. Władysław Kucharski.
W 1982 r. archeolodzy odkryli w Dobroniu osadę kultury pucharów lejkowych sprzed ok. 2,5 tys. lat p.n.e. Wieś składa się z Dobronia Dużego, Małego, Poduchownego, Dobronia Osiedla, rozbudowującego się osiedla Szczerki i Zakrzewek. Pomiędzy Dobroniem a Chechłem występuje wał wydmowy, tzw. "Góry Dobrońskie".
We wsi znajduje się kościół świętego Wojciecha zbudowany w latach 1763 - 1779 wg projektu ks. Sebastiana Sierakowskiego. Budowla drewniana, modrzewiowa o konstrukcji zrębowej, szalowana, na planie krzyża, z trójkątnie zamkniętym prezbiterium. Wewnątrz trzy ołtarze barokowe, rokokowa chrzcielnica, cenne żyrandole. Wśród naczyń liturgicznych złocona puszka z 1736 r. Drewniana dzwonnica o konstrukcji słupowej. Kapliczka św. Jana Nepomucena z XVIII wieku, obecnie przeniesioną do kościoła. W 1960 r. odrestaurowano wnętrze kościoła. Podjęli się tego plastycy: Kazimierz Walik i Eligiusz Baranowski, obaj z Torunia. Wokół kościoła stare lipy.
Na cmentarzu grób kilku nieznanych żołnierzy polskich, poległych we wrześniu 1939 r. w walce z Niemcami.