Wybito również 10 dutków zakopiańskich w bimetalu z wizerunkami na rewersie, tj.: KOZICA TATRZAŃSKA, ŚWISTAK TATRZASKI, RYŚ KARPACKI i NIEDŹWIEDŹ BRUNATNY. Każdy z wizerunków został również wybity w wersji - Giewont z krzyżem, w nakładzie po 7 500 szt. i bez krzyża, w nakładzie po 100 szt. oraz w wersji z krzyżem: pozłacanej - 30 szt. i posrebrzanej - 250 szt.

Zakopane - miasto i gmina w województwie małopolskim, siedziba powiatu tatrzańskiego. W latach 1977–1994 miejscowość była siedzibą gminy Tatrzańskiej. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa nowosądeckiego.
Według danych z 31 grudnia 2009 r. miasto miało 26 737 mieszkańców i jest drugim co do wielkości po Nowym Targu miastem Podhala.
Zakopane jest największym ośrodkiem miejskim w bezpośrednim otoczeniu Tatr, dużym ośrodkiem sportów zimowych, od dawna nazywane nieformalnie zimową stolicą Polski. W granicach administracyjnych miasta znajduje się także znaczna część Tatrzańskiego Parku Narodowego (od Doliny Suchej Wody do Doliny Małej Łąki).

Panorama Zakopanego z Giewontu - fotografia: WIKIPEDIA

Herb Zakopanego - ilustracja: WIKIPEDIA

Giewont – masyw górski w Tatrach Zachodnich o wysokości 1895 m n.p.m. i długości 2,7 km. Wielki Giewont jest najwyższą górą w Tatrach Zachodnich, która znajduje się w całości na terenie Polski. Znajduje się w północnej grani Kopy Kondrackiej.

Wielki i Długi Giewont z Przełęczy pod Kopą Kondracką - fotografia: WIKIPEDIA

Złożony jest z trzech części: Wielkiego Giewontu (1895 m n.p.m.), Małego Giewontu (1728 m n.p.m.) i Długiego Giewontu (1867 m n.p.m.). Pomiędzy Wielkim i Małym Giewontem znajduje się Giewoncka Przełęcz, z której opada cieszący się złą sławą (ponieważ ginie w nim wielu turystów, którzy zbaczają ze szlaku celem skrócenia sobie drogi z Giewontu) Żleb Kirkora. Do 2003 r. zginęło w ten sposób ponad 20 turystów. Właściwy szczyt – Wielki Giewont – ma płn. ścianę wysoką na ok. 600 m. Długi Giewont ma ok. 1,3 km długości, a jego płn. ściana ma ok. 620 m wysokości względnej i na południe opada do Wielkiego Upłazu ścianami 40-80-metrowymi. W kierunku południowym zbocza Wielkiego Giewontu opadają do Kondrackiej Przełęczy.
Masyw Giewontu położony jest w obrębie Tatrzańskiego Parku Narodowego, między Doliną Bystrej, Doliną Kondratową, Doliną Małej Łąki i Doliną Strążyską. Oba wysokie szczyty Giewontu górują nad Zakopanem i są z niego znakomicie widoczne. Od strony północnej Giewont jest stromy i niedostępny, zbocza południowe są nieco łagodniejsze.
Między Wielkim a Długim Giewontem znajduje się głęboka przełęcz, zwana Szczerbą (1823 m n.p.m.), opada z niej Żleb Szczerby, jego środkowy fragment nazywany jest Śmietnikiem, ze względu na to, że znajdywano tam niezidentyfikowane ludzkie zwłoki, nierzadko już częściowo zmumifikowane. Na Wielkim Giewoncie znajduje się 15-metrowy żelazny Krzyż na Giewoncie, obiekt pielgrzymek religijnych, ale również niezwykle niebezpieczne miejsce w czasie burzy.

KOZICA TATRZAŃSKA
Pierwsze udokumentowane wzmianki o kozicach żyjących w Tatrach pochodzą z XVI w. W podaniach ludowych kozica zapisała się jako symbol swobody i umiłowania gór. Dziś na świecie wyróżnia się 10 podgatunków, a kozica tatrzańska jest jednym z nich. Kozice są typowymi zwierzętami górskimi o wadze około 30kg. Jej wysokość sięga 80cm, a długość ciała od czubka nosa po nasadę ogona wynosi około 130cm. Najczęściej przebywają w strefie wysokości 1700-2200 m.n.p.m, w piętrach kosodrzewiny, hal i turni. Kozica jest zwierzęciem stadnym, żyjącym w kierdlach liczących od 5 do 15 osobników. W połowie XIX w kozica tatrzańska należała już do zwierząt ginących. Dzięki pierwszej na świecie parlamentarnej ustawie o ochronie gatunkowej zwierząt, którą uchwalił Sejm Krajowy we Lwowie 1868r populacja z 36 osobników rozmnożyła się do 136 w 1904r. Obecnie w Tatrach żyje ok. 300 kozic w tym po stronie polskiej ok. 80 sztuk. Jak wynika z danych historycznych, kozicy tatrzańskiej wielokrotnie zagrażało wyginięcie. Dziś według nomenklatury Światowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) kozica ze względu na swą niewielką liczebność, jest zaliczana do zwierząt krytycznie zagrożonych. Uratowanie zwierzęcia zaliczanego do tej kategorii możliwe jest tylko poprzez usunięcie przyczyn wymierania. (wg Łukasza Pęksa)

Kozice tatrzańskie - fotografia: WIKIPEDIA