Wybito również 10 dutków zakopiańskich w bimetalu z wizerunkami na rewersie, tj.: KOZICA TATRZAŃSKA, ŚWISTAK TATRZASKI, RYŚ KARPACKI i NIEDŹWIEDŹ BRUNATNY. Każdy z wizerunków został również wybity w wersji - Giewont z krzyżem, w nakładzie po 7 500 szt. i bez krzyża, w nakładzie po 100 szt. oraz w wersji z krzyżem: pozłacanej - 30 szt. i posrebrzanej - 250 szt.

Zakopane - miasto i gmina w województwie małopolskim, siedziba powiatu tatrzańskiego. W latach 1977–1994 miejscowość była siedzibą gminy Tatrzańskiej. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa nowosądeckiego.
Według danych z 31 grudnia 2009 r. miasto miało 26 737 mieszkańców i jest drugim co do wielkości po Nowym Targu miastem Podhala.
Zakopane jest największym ośrodkiem miejskim w bezpośrednim otoczeniu Tatr, dużym ośrodkiem sportów zimowych, od dawna nazywane nieformalnie zimową stolicą Polski. W granicach administracyjnych miasta znajduje się także znaczna część Tatrzańskiego Parku Narodowego (od Doliny Suchej Wody do Doliny Małej Łąki).

Panorama Zakopanego z Giewontu - fotografia: WIKIPEDIA

Herb Zakopanego - ilustracja: WIKIPEDIA

Giewont – masyw górski w Tatrach Zachodnich o wysokości 1895 m n.p.m. i długości 2,7 km. Wielki Giewont jest najwyższą górą w Tatrach Zachodnich, która znajduje się w całości na terenie Polski. Znajduje się w północnej grani Kopy Kondrackiej.

Wielki i Długi Giewont z Przełęczy pod Kopą Kondracką - fotografia: WIKIPEDIA

Złożony jest z trzech części: Wielkiego Giewontu (1895 m n.p.m.), Małego Giewontu (1728 m n.p.m.) i Długiego Giewontu (1867 m n.p.m.). Pomiędzy Wielkim i Małym Giewontem znajduje się Giewoncka Przełęcz, z której opada cieszący się złą sławą (ponieważ ginie w nim wielu turystów, którzy zbaczają ze szlaku celem skrócenia sobie drogi z Giewontu) Żleb Kirkora. Do 2003 r. zginęło w ten sposób ponad 20 turystów. Właściwy szczyt – Wielki Giewont – ma płn. ścianę wysoką na ok. 600 m. Długi Giewont ma ok. 1,3 km długości, a jego płn. ściana ma ok. 620 m wysokości względnej i na południe opada do Wielkiego Upłazu ścianami 40-80-metrowymi. W kierunku południowym zbocza Wielkiego Giewontu opadają do Kondrackiej Przełęczy.
Masyw Giewontu położony jest w obrębie Tatrzańskiego Parku Narodowego, między Doliną Bystrej, Doliną Kondratową, Doliną Małej Łąki i Doliną Strążyską. Oba wysokie szczyty Giewontu górują nad Zakopanem i są z niego znakomicie widoczne. Od strony północnej Giewont jest stromy i niedostępny, zbocza południowe są nieco łagodniejsze.
Między Wielkim a Długim Giewontem znajduje się głęboka przełęcz, zwana Szczerbą (1823 m n.p.m.), opada z niej Żleb Szczerby, jego środkowy fragment nazywany jest Śmietnikiem, ze względu na to, że znajdywano tam niezidentyfikowane ludzkie zwłoki, nierzadko już częściowo zmumifikowane. Na Wielkim Giewoncie znajduje się 15-metrowy żelazny Krzyż na Giewoncie, obiekt pielgrzymek religijnych, ale również niezwykle niebezpieczne miejsce w czasie burzy.

ŚWISTAK TATRZAŃSKI
Przeciągłe i przenikliwe gwizdy świstaków od zawsze wypełniały tatrzańskie doliny. Od tych charakterystycznych odgłosów pochodzi polska nazwa gatunkowa – Świstak Tatrzański. Występują one na obszarze całej półkuli północnej tj. Ameryki Północnej, Azji i Europy. Wyróżnia się 14 podgatunków świstaka. W tatrach zwierzęta żyją na wysokości 1500-2300 m.n.p.m. Długość tułowia wraz z głową od 30 do 60cm, a ogon od 10 do 25cm. Dorosły osobnik waży pomiędzy 5 a 7kg. Na wiosnę, po zakończeniu hibernacji masa ta jest niższa o 2/3. Świstaki żyją w rodzinach lub koloniach z których każda składa się z pary rodzicielskiej i młodych z dwóch ostatnich miotów. Podobnie jak w przypadku kozic, świstaki w 1868r zostały objęte ochroną. Według danych historycznych w 1881r w polskiej części Tatr żyło zaledwie 30 osobników. Dziś populacja świstaków po polskiej stronie liczy 150-200 osobników, po słowackiej około 600. Świstak Tatrzański jest to zwierzę silnie zagrożone wyginięciem ze względu na małą populacje i porozrywany zasięg. (wg Łukasz Pęksa)

Świstak tatrzański - fotografia: WIKIPEDIA