Emisja: wrzesień 2011r.

Opakowanie:  kapsel i ozdobna okładka

Lubliniec (śl. Lublynec, niem. Lublinitz) – miasto w województwie śląskim, siedziba powiatu lublinieckiego. Położone na Równinie Opolskiej, nad rzekami Lublinicą oraz Małą Panwią. Stolica historycznej ziemi lublinieckiej na Śląsku Białym.
Według danych z 30 czerwca 2010 r. miasto miało 24 144 mieszkańców.
Obecnie ośrodek przemysłu chemicznego (wykładziny PCW i włókniny), włókienniczego, lekkiego, obuwniczego, elektromaszynowego, drzewnego, materiałów budowlanych i spożywczego.

Herb Lublińca - ilustracja: WIKIPEDIA

Lubliniec został założony na szlaku handlowym z Wrocławia do Krakowa prawdopodobnie w 1272 przez księcia Władysława opolskiego. W 1277 rozpoczęła się budowa miejskiego ratusza oraz kościoła pw. św. Mikołaja. Lokowany na prawie magdeburskim Lubliniec prawa miejskie uzyskał w 1300, trafiając jednocześnie pod zwierzchnictwo Czech. Na początku XV w. zdobyty przez wojska królewskie Władysława Jagiełły, a właścicielem miasta został Spytko z Melsztyna. Do 1450 liczne przywileje miejskie, nadane przez księcia Jana Dobrego: przywilej cechów (utworzenie nowych cechów), przylej prawa składowego, przywilej na warzenie piwa.
Od XIV w. stolica powiatu lublinieckiego, jednego z największych w księstwie opolskim. W 1655 na tutejszym zamku znajdowała się przez krótki okres ikona Matki Boskiej Jasnogórskiej wywieziona z Jasnej Góry tuż przed oblężeniem szwedzkim. W wyniku trzech wojen śląskich w 1742 przeszedł z Monarchii Habsburskiej do Prus. 20 marca 1921 r. odbył się plebiscyt na Górnym Śląsku. W powiecie Lubliniec 47% z głosujących opowiedziało się za Polską, a 53% za Niemcami (wśród głosujących było prawie 16% tzw. emigrantów śląskich ściągniętych na tereny plebiscytowe w celu podniesienia końcowego rezultatu; wniosek o dopuszczenie emigrantów do głosu zgłosiła strona polska, ale ci w większości głosowali ostatecznie za Niemcami). W czasie III powstania śląskiego Lubliniec został zajęty przez powstańców. Ostateczne władze alianckie zdecydowały o przekazaniu Lublińca Państwu Polskiemu, mimo że w samym mieście 88% ludności (2580 do 351[5]) opowiedziało się za przynależnością do Niemiec (część powiatu wraz z Dobrodzieniem pozostała w Niemczech).
W czasie agresji niemieckiej na Polskę miasto zostało zdobyte przez oddziały hitlerowskie w pierwszych dniach września 1939 roku. W 1941, ze względu na słowiańskie brzmienie, władze nazistowskie zmieniły w 1941 tradycyjną nazwę niemiecką Lublinitz na Loben[6]. Od 1945 miasto ponownie należy do Polski.

Lublniec, rynek główny - fotografia: WIKIPEDIA