*IV emisja / II emisja Mennicy Śląskiej w Pszczynie. CZWARTA MONETA Z SERII MONET PREZENTUJĄCYCH MIEJSCA CHARAKTERYSTYCZNE GMIN WCHODZĄCYCH W SKŁAD POWIATU CHRZANOWSKIEGO.

Emisja: 9 kwietnia 2011r.

Wyemitowano również 8 talarów chrzanowskich w golden nordic.

Po tragicznym pożarze klasztoru i kościoła oo. Bernardynów w Alwerni Powiat Chrzanowski we współpracy z Mennicą Śląską  sp. z o.o. podjął inicjatywę mającą na celu wspomóc odbudowę Klasztoru.
Moneta jest więc jednoczesnie cegiełką, z której część dochodu (10 zł. z każdej sprzedanej monety) przeznaczona zostanie na pomoc finansową dla Klasztoru oo. Bernardynów w Alwerni.

Powiat chrzanowski - powiat w Polsce (województwo małopolskie), odtworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Chrzanów. Powiat chrzanowski powstał po raz pierwszy w latach 1853/54 jako jeden z dwóch powiatów Wielkiego Księstwa Krakowskiego w Królestwie Galicji.

Herb powiatu chrzanowskiego - ilustracja: WIKIPEDIA

Powiat chrzanowski leży w północno-zachodniej części województwa małopolskiego, w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej oraz Śląskiej. Stolicą powiatu jest Chrzanów. W skład powiatu wchodzi pięć gmin: Alwernia, Babice, Chrzanów, Libiąż i Trzebinia o łącznej powierzchni 371,5 km2.
Wpływ kultury śląskiej i małopolskiej sprawił, że powiat chrzanowski szczyci się niepowtarzalną atmosferą. Tu historia i tradycja przeplata się z nowoczesnością. Otoczenie lasów oraz akweny wodne wpisując się w pejzaż powiatu przyciągają pragnących odpocząć oraz gwarantują niezapomniane wrażenia.
Kościół pw. Św. Mikołaja
Wśród licznych atrakcji turystycznych gminy Chrzanów znajduje się Kościół p.w. św. Mikołaja. Dzięki przeprowadzonej w latach 1912-1914 gruntownej przebudowie i powiększeniu, świątynia uzyskała obecny wygląd. Wnętrze kościoła zachowało swój specyficzny, zabytkowy klimat. Znajdują się w nim m.in.: barokowy ołtarz i barokowa chrzcielnica z czarnego marmuru dębnickiego, oraz żyrandol z wizerunkiem Orła Białego z okresu międzywojennego. Do najwartościowszych eksponatów należą wczesnorenesansowy świecznik, gotycka monstrancja oraz wczesnobarokowa łódka na kadzidło.
W podziemnych kryptach pod kościołem spoczywają prochy dawnych właścicieli Chrzanowa, urzędników chrzanowskiego dworu oraz niektórych prominentnych mieszczan.

Alwernia – miasto w woj. małopolskim, w powiecie chrzanowskim, siedziba władz miejsko-wiejskiej gminy Alwernia, na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej, nad rzeką Regulką. Jest zaliczana do ośrodków miejskich aglomeracji krakowskiej.
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. krakowskiego.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 3379 mieszkańców.

Herb Alwerni - ilustracja: WIKIPEDIA

Walory krajobrazowe tych okolic docenił już założyciel Alwerni lokując tu klasztor. O pięknie Alwerni pisano już w przewodnikach z początku XIX wieku:

"Na wysokiej ciemnym borem pokrytej górze, w samotnem i dzikiem ustroniu sprzyjającóm świętym rozmyślaniom, stoi kościół a przy nim klasztór tak zwanych w Polsce XX. Bernardynów (Fratr. min. S. Fran. de Observantia). Miejscu temu nadano nazwę Alwernia, od pustyni leżącej nad rzeką Arno w Toskanii, pamiętnej mieszkaniem S. Franciszka, ustawodawcy zakonnikow tu istniejąych. Założycielem tego kościoła i klasztoru był na początku XVII wieku Krzysztof Koryciński kasztelan wojnicki, starosta gniewkoski, mąż dobrze zasłużony krajowi, a którego zwłoki po nastąpionej śmierci jego w roku 1636 w tym skromnym kościele na wieczny spoczynek złożono. Z mieszkań tego klasztoru można powiedzieć, jest widok na Galicyą jeden z najpiękniejszych w całej Polsce, szczególniej w chwili kiedy słońce rozniosłszy światło na całe Karpaty, połyskuje po ich śnieżnych szczytach. Ten widok Jan Głowacki krakowianin swym pędzlem wiernie naśladującym piękności natury, przeniósł farbami na płótno; praca ta nie tylko pomnożyła słynne jego krajobrazy, ale odznaczyła się między niemi doskonałością i dała poznać że talent tego artysty mógł się odważyć na oddanie i tego widoku".

Kościół pw. Stygmatów św. Franciszka w Alwerni - fotografia: WIKIPEDIA