* rant gładki i ząbkowany - nakład po 10 000 szt.

Moneta była bita również w tombaku o nominale V, X i XV denarów gdańskich, w srebrze o nominale V, X, XV i XX denarów gdańskich (w nakładzie po 500 szt.) oraz w złocie o nominale V, X, XV i XX denarów gdańskich (kilka kompletów - liczba nie do oszacowania). Wydano również V, X, XV i XX denarów gdańskich w tombaku bez bursztynu jako monety próbne, w nakładzie po 360 szt.

Powiat gdański (kasz. Gduńsczi kréz) ziemski położony jest w północno-wschodniej części województwa pomorskiego. Jego siedzibą jest miasto Pruszcz Gdański.

Herb powiatu gdańskiego - ilustracja: WIKIPEDIA

W skład powiatu wchodzą:
-   miasta: Pruszcz Gdański
-   gminy wiejskie: Cedry Wielkie, Kolbudy, Pruszcz Gdański, Przywidz, Pszczółki, Suchy Dąb, Trąbki Wielkie
Powiat gdański zajmuje powierzchnię 793 km², z czego ponad 67% areału zajmują użytki rolne, a 17,5% lasy.
Powiat jest bardzo zróżnicowany pod względem warunków naturalnych. Wyraźnie zaznacza się podział powiatu na tzw. część wyżynną (zachodnia część powiatu), ze wzgórzami morenowymi, jeziorami oraz głębokimi korytami rzecznymi; oraz nizinną (obejmującą równinne Żuławy Gdańskie z intensywną produkcją rolną). Podział ten znajdował swoje odzwierciedlenie w podziale administracyjnym przed rokiem 1939, kiedy to obszar dzisiejszego powiatu był podzielony między powiaty Danziger Höhe (pol. Gdańskie Wyżyny; z Pruszczem) oraz Danziger Niederung (pol. Gdańskie Niziny; powiat ten obejmował również pas wybrzeża bałtyckiego na prawym brzegu Wisły, z Mikoszewem, Stegną i Sztutowem). Siedziba obydwu powiatów mieściła się w Gdańsku.

Faktoria (łac. facere - robić, czynić) – placówka handlowa położona w krajach kolonialnych, które stanowiły obszary eksplo-atacji przez europejskie potęgi kolonialne, głównie przez Brytyjczyków, Francuzów czy Holendrów, również wcześniej przez Imperium Rzymskie. Lokalizowane zazwyczaj na wybrzeżu, tak by wywóz su-rowców z nowych obszarów był jak najbardziej ułatwiony.

Początkowo stanowiły punkty handlowe, gdzie europejscy kupcy spotykali się z autochtonami, sprzedającymi produkty rolne oraz swoje wyroby. Później faktorie stanowiły przyczółki głębszej penetracji nieznanych bądź jeszcze nie podbitych obszarów. Faktorie stanowiły główne punkty, przez które przechodziły towary ze skolonizowanych krajów.

Na przełomie wieków Pruszcz był ważnym elementem szlaku bursztynowego, pełnił funkcję faktorii rzymskiej na szlaku bursztynowym. Znajdowane podczas wykopalisk w mieście zabytki są bezspornym tego dowodem. Tak wielkie nasycenie wytworami warsztatów rzymskich występuje w niewielu miejscach na terenie "barbaricum". Biżuteria i zapinki do szat, naczynia i monety, broń i narzędzia - wszystko to wskazuje na ożywiony handel, jaki tu kwitł. Znaczenie Pruszcza zmalało ok. V wieku. W wyniku przemian politycznych odeszli Goci. Zamulanie wielkich jezior laguny Wisły spowodowało, że do pruszczańskiego portu nie mogły już zawijać statki morskie. Centrum handlu bursztynem przeniosło się więc do Truso, a później do Gdańska. Sam handel zresztą osłabł w wyniku stopniowej utraty znaczenia Rzymu.