Czaplinek (dawniej Tempelbork, niem. Tempelburg) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Czaplinek. Położone między jeziorami Drawsko a Czaplino.
Według danych z 31 grudnia 2009 roku miasto miało 6838 mieszkańców.

Herb Czaplinka - ilustracja: WIKIPEDIA

Czaplinek leży na Pojezierzu Drawskim, między jeziorami Drawsko a Czaplino, na skrzyżowaniu drogi krajowej nr 20 z drogami wojewódzkimi nr 163, nr 171 i nr 177, w odległości ok. 125 km od Szczecina, 95 km od Koszalina, 65 km od Piły.
Według danych z 1 stycznia 2010 powierzchnia miasta wynosi 13,62 km².
W latach 1946–1950 miasto administracyjnie należało do woj. szczecińskiego, a w latach 1950–1998 do woj. koszalińskiego.
Jedna z części miasta posiada nazwę Zawada.

Najstarsze ślady osadnictwa, pochodzące sprzed 2500 lat, odkryto na wyspie Bielawa na jeziorze Drawsko i w Starym Drawsku. Na początku naszej ery byli tu germańscy Goci, po nich przyszli Słowianie, których gród w XII wieku najprawdopodobniej spalił Bolesław Krzywousty, włączając słowiańskie Pomorze do Polski.
Grodzisko Sławogród w Czaplinku
W tamtych czasach była tu granica polsko-pomorska i pomorsko-wielkopolska, wykorzystująca przesmyk między jeziorami jako naturalną przeszkodę.
Jesienią 1286 roku książę wielkopolski Przemysław II, sprowadził na ten teren rycerzy potężnego Zakonu Świątyni Jerozolimskiej, którzy zbudowali Świątynny Gród – Tempelborh/burg obok istniejącej osady rybackiej. Około 1300 roku ziemia czaplinecka została włączona do Brandenburgii, a potem do biskupstwa kamieńskiego. W 1368 roku ziemie te nabył Kazimierz III Wielki. W rękach polskich Czaplinek pozostawał do 1668 roku, kiedy to przeszedł we władanie Brandenburgii. W wieku XVII wieku miasto przeżywało bardzo ożywiony rozwój. Czaplinka nie omijały w tym czasie wielkie pożary, które niszczyły miasto prawie w całości. W 2. poł. XVIII wieku zamek Drahim stopniowo tracił znaczenie na rzecz miasta, a zamek zaczął popadać w ruinę. Pod koniec XIX wieku doprowadzono do miasta linię kolejową. Rozpoczęła się budowa dróg, brukowanych ulic, sieci gazowniczej, powstała poczta wraz z telegrafem. W okresie II wojny światowej w Czaplinku i jego okolicach, utworzono obóz pracy dla jeńców radzieckich, a spora grupa Polaków była zatrudniona przez Niemców jako robotnicy przymusowi.
Miasto znajdowało się na linii niemieckiego oporu zwanej Pommersche Seenstellung – Wał Pomorski i było bronione przez oddziały SS. Po przełamaniu głównych pozycji Wału Pomorskiego w kierunku Czaplinka nacierały oddziały 7 pułku 3 Dywizji Piechoty. Trzy bataliony wspierane przez pododdziały artylerii zdobyły miasto 3 marca 1945 roku. Po przejęciu miasta przez administrację polską przejściowo używano nazwy Czaplice, nazwę Czaplinek wprowadzono formalnie 12 listopada 1946.
Po wojnie miasto powoli straciło swój rolniczy charakter, pełniąc funkcję zaplecza rolniczego, a główny przemysł oparł się o elektronikę i turystykę.

Czapla siwa (Ardea cinerea), gatunek z rodziny czapli, o długości ciała ok. 90 cm. i rozpiętości skrzydeł od 160–170 cm; ciężar ciała do 2 kg. Charakteryzuje się upierzeniem popielatoszarym, z białą głową z ciemnym pasem nad okiem i ciemnym czubkiem z tyłu głowy. Dziób i nogi żółtawo-czarne.
Żeruje najchętniej w płytkich partiach zbiorników wodnych i rzek, żywiąc się rybami, a także płazami, gadami, drobnymi ssakami i większymi owadami. Najczęściej gnieździ się kolonijnie na wysokich drzewach w pobliżu wód; wyprowadza jeden lęg w roku, składając 2–5 niebieskozielonych jaj, które wysiaduje 26 dni. Młode, które są rzekomymi gniazdownikami uzyskują samodzielność po 50 dniach.
Czapla siwa występuje w Europie, w środkowej i południowo-wschodniej Azji i w Afryce. W Polsce występuje nielicznie na nizinach, liczniej w strefie pojezierzy; ogółem krajowa populacja liczy ok. 8 tys. par lęgowych. Przylatuje w marcu, zaś odlatuje w listopadzie; część ptaków pozostaje na zimę. Jest ptakiem łownym, podlegającym ochronie okresowej (1 marca – 14 sierpnia; nie dotyczy stawów hodowlanych).

Czapla siwa - fotografia: WIKIPEDIA