Awers:
Popiersie Augusta III w zbroi, wokoło napis rozdzielony rozetką: D:G:FRID:AUGUST:REX POL:DUX SAX:I:C:M:A:& W: [D(ei) G(ratia) FRID(ericus) AUG(ustus) REX POL(oniae) DUX SAX(oniae) I(uliae) C(liviae) (ac) M(ontium) A(ngriae) & W(estphaliae) - z bożej łaski Fryderyk August król Polski książę Saksonii, Jülichu, Kliwii, Montanii, Angarii i Westfalii].
Rewers:
Pod koroną dwie tarcze z herbami polskimi, litewskimi i saskimi, pod nimi jabłko, literki F.W.ôF. i znak haka, wokoło napis: SAC:ROM:IMP:ARCHIM:ELECTOR ET VICARIUS.1745. [SAC(ri) ROM(ani) IMP(erii) ARCHIM(areschallus) ELECTOR ET VICARIUS - świętego cesarstwa rzymskiego arcymarszałek, elektor i wikariusz].
Hak górniczy - znak mennicy drezdeńskiej.
FWôF (Friedrich Wilhelm ô Feral) - mincmistrz mennicy w Dreźnie w latach 1734-1763.
Nazwa monet wikariackich pochodzi od przywileju elektorów saskich zgodnie z którym sprawowali oni wikariat okręgu saskiego po śmierci cesarza Rzeszy (w skład której wchodziła Saksonia) do czasu wybrania nowego cesarza. Za Augusta III miało to miejsce dwa razy. Specjalne monety wybito podczas bezkrólewia po śmierci Karola VI Habsburga (20 października 1740 r.) od października 1740 r. do stycznia 1742 r. i po śmierci Karola VII Wittelsbacha (20 stycznia 1745 r.).