Aukcja WCN numer 76

W dniu 15 maja 2021 roku odbędzie się 76. Aukcja Warszawskiego Centrum Numizmatycznego. Rozpoczęcie aukcji o godz. 10:00. Licytacja oraz składanie limitów odbywać się będzie na stronie: https://wcn.onebid.pl/pl/index oraz https: //onebid.pl/pl/auction/-/1686 .

WCN opublikowało katalog aukcyjny online pozycji, które znajdą się na najbliższej aukcji. Jak zwykle pojawi się wiele ciekawych monet, banknotów, medali i literatury numizmatycznej. Aukcja 76 - ilość pozycji: 501, wartość szacunkowa pozycji: 2 721 900 zł. Pełen katalog aukcji nr 76 jest dostępny TUTAJ.

                            

Wybrane pozycje z katalogu aukcyjnego aukcji WCN nr 76:

1 – Attyka - Ateny, Tetradrachma, 454–404 pne; Awers: Głowa Ateny w prawo, w hełmie przyozdobionym liśćmi laurowymi; Rewers: W kwadracie incusum sowa stojąca w prawo, z głową na wprost, z lewej gałązka oliwna oraz półksiężyc, z prawej ΑΘΕ; Kroll 8, Sear 2537, SNG Cop. 35; srebro, 23.9 mm, 15.73 g; wyśmienity egzemplarz z pięknymi detalami i blaskiem menniczym na całej powierzchni.
Te, zwane popularnie „ateńskimi sowami”, monety zaczęto wytwarzać około 510 roku pne, a kres ich emisji przypadł na połowę I wieku pne, kiedy to ostatecznie wyczerpały się zapasy srebra w pobliskich kopalniach w Laurion.
Przez ponad czterysta lat ateńskie tetradrachmy były powszechnie uznawanym środkiem płatniczym, którym posługiwano się niemal we wszystkich greckich polis, ponieważ ufano w odpowiednią zawartość kruszcu. Tetradrachmy te znajdujemy dziś w Syrii, Iranie, a nawet w Afganistanie, gdzie zawędrowały dzięki wymianie handlowej. Były bez wątpienia pieniądzem międzynarodowym. Ateńczycy przez stulecia nie zmieniali znacznie wyglądu tych monet – nie chcieli wystawiać na próbę zdobytego zaufania rynku.
Rozwój handlu spowodował konieczność wprowadzenia do obiegu wielu frakcji jednostki podstawowej. Tak więc oprócz drachm wprowadzono półdrachmy, obole i części obola. Jak przechowywano tę bardzo drobną monetę podczas czynności handlowych? Odpowiedzi udziela nam Arystofanes, w komedii „Osy” – drobnicę trzymano w ustach. W 467 roku pne wybito okazyjnie niewielką serię dużych, medalowych egzemplarzy o wadze dziesięciu drachm. Awers dekadrachmy przedstawia się tak samo jak awers tetradrachmy, jednak na rewersie widnieje sowa z rozpostartymi skrzydłami.

Stan – I-
Cena wywoławcza – 4 000 zł; estymacje: 5 000 PLN

                               

12 – Neron (54–68), Aureus, 57–58, mennica Rzym; Awers: Głowa cesarza w prawo, bez nakrycia, NERO CAESAR AVG IMP; Rewers: Wieniec dębowy, w środku EX S C, na zewnątrz PONTIF MAX TR P IIII P P; BMC 15, C. 208, Calicó 423, RIC 14 (R2); złoto, 19.2 mm, 7.66 g; rzadki i ładnie zachowany.
Neron rozpoczął swoje rządy obiecująco. Podczas mowy programowej, którą wygłosił po pogrzebie Klaudiusza, zapowiedział, że władzę oprze na powadze senatu i woli armii, wzorem Augusta. Dał do zrozumienia, że w jego otoczeniu nie ma miejsca dla donosicieli i karierowiczów. Lud zastanawiał się, jak potraktowany zostanie rodzony syn zmarłego cesarza Klaudiusza, trzynastoletni wówczas, więc niedorosły do sprawowania rządów, Brytanik. Ostatecznie uznano, że nic mu nie grozi, tym bardziej, że Neron poślubił jego siostrę, czternastoletnią Oktawię.
Matka Nerona, Agrypina (Młodsza), miała na syna olbrzymi wpływ. Symbolem jej pozycji w państwie były monety wybijane na początku panowania Nerona – jego głowa widnieje na awersie, matki na rewersie. Są i takie, na których obie głowy umieszczono po tej samej stronine, jakby chodziło o władców równorzędnych. Umacniając swą władzę nadużywała swych kompetencji, czym stopniowo zrażała do siebie syna. Gdy dowiedziała się, że Neron ma kochankę, wyzwolenicę Akte, wpadła we wściekłość, nie mogąc pogodzić się z tym, że jej syn może kochać kogokolwiek poza nią. W efekcie tych wydarzeń stanowisko stracił główny stronnik Agrypiny, faktyczny minister finansów, wyzwoleniec Pallas. Zdenerwowana tym Agrypina oświadczyła, że skoro dała władzę synowi, może ją odebrać i oddać prawowitemu następcy Brytanikowi. Tym sposobem wydała wyrok śmierci na siebie i chłopca. Brytanik został otruty podczas uczty w pałacu, na oczach wszystkich biesiadników. Agrypinę najpierw usunięto z Palatynu do innego pałacu, a następnie, w 59 roku, zabito na osobisty rozkaz Nerona.

Stan – II-
Cena wywoławcza – 12 000 zł; estymacje: 15 000 PLN

                                  

23 – Kanut I Wielki (1018–1035), Denar typu Agnus Dei, mennica Lund; Awers: Baranek Boży (Agnus Dei) w lewo, niżej krzyż, + - EIIGSE\ - EUHEI; Rewers: Gołębica w lewo, ze szponami i rozpostartymi skrzydłami, nad skrzydłami po krzyżu, UIIEOII: - SHEГI:+; Malmer -/1660 (nienotowany awers), srebro, 22.4 mm, 1.64 g; gięty, pęknięty, ale pięknie zachowany i wyraźny rysunek.
Obie strony monety naśladują anglosaskiego pensa Etelreda, wybitego w reakcji na duński najazd na Anglię w sierpniu 1009 roku. Pozbawiony środków angielski król wezwał poddanych do modlitwy, pokuty i jałmużny w intencji oswobodzenia od najeźdźców. Wyrazem tej pokuty była bardzo krótka emisja ciężkich (ok. 1.8 g) pensów o niespotykanej treści. Obie strony monety wypełniały przedstawienia religijne: Baranek jako symbol Syna oraz Gołębica jako symbol Ducha Świętego. Oba symbole łączy to, że w liturgii są przywoływane w kontekście modlitw o pokój. Co ciekawe, obecnie monety te są niezwykłą rzadkością, znaną w 21 egzemplarzach z dziewięciu mennic. Paradoksalnie, monety te bardzo się spodobały najeźdźcom, przed którymi miały chronić. Duńczycy po kilku latach zaczęli emitować naśladownictwa tego pieniądza, dzielone na kilka typów. Przedstawienia obecne na naśladownictwach często są w lustrzanym odbiciu, a zbarbaryzowane legendy czasem zawierają imię mincerza (w tym przypadku prawdopodobnie Snefi), zaś wokół Baranka zamiast imienia władcy widnieje Agnus Dei. Uważa się, że celem emisji tych naśladownictw miała być ewangelizacja Duńczyków. Oferowany egzemplarz jest jednak wyjątkowy na tle tych naśladownictw: Gołębicę przekształcono w drapieżnego ptaka ze szponami, krzyżami dodanymi nad skrzydłami, zaś tabliczka przed Barankiem nie zawiera liter Alfa i Omega, umieszczanych zarówno na oryginalnej emisji, jak i na naśladownictwach. Podobny egzemplarz monety, znaleziony w dawnej Anglii Wschodniej, znajduje się w Królewskim Zbiorze Monet i Medali w Kopenhadze.

Stan – II
Cena wywoławcza – 12 000 zł; estymacje: 15 000 PLN

                                        

35 – Mieszko Bolesławic (syn Bolesława Chrobrego), późniejszy Mieszko II, Denar, ok. 1013–1025; Awers: Wzgórze z krzyżem, wokoło pomylony napis M(SϽ)NLT; Rewers: Krzyż grecki, w każdym kącie kulka, na przedłużeniach ramion E E + +; CNP 1, Frynas P.2.1 (VR), Gum-H. 1, Gum-P. 1, Karolkiewicz 2011, Kop. 1 (R5), Str. 5b, Such. X/XI w. typ IX; srebro, 20.8 mm, 1.69 g; niedobity, delikatnie gięty, patyna, bardzo rzadki.
Moneta, ze względu na legendę awersu, przez wiele lat łączona z Mieszkiem I i opisywana jako najstarsza polska moneta. Dopiero dokładna analiza znalezisk depozytów z tymi monetami, przeprowadzona przez prof. Stanisława Suchodolskiego, pozwoliła przesunąć datowanie tych monet na lata ok. 1013–1025. Pokazuje to, że Mieszko emitował swoje monety jeszcze za życia ojca, jako władca dzielnicowy. Sugerowałoby to umiejscowienie mennicy w Krakowie, które wraz z Małopolską Bolesław powierzył księciu. Takiej interpretacji przeczą jednak znaleziska, gdyż znakomitą większość monet Mieszka odnaleziono na terenie centralnej Wielkopolski i północnego Mazowsza. Dodatkowo, monety Mieszka i Bolesława nie wykazują wyraźnych współzależności typologicznych czy połączeń stempli, co może wskazywać, że były wybijane w różnych miejscach.

Stan – III/III+
Cena wywoławcza – 24 000 zł; estymacje: 30 000 PLN

                      

152 – Monety koronne, Talar, 1649, mennica Kraków; Awers: Popiersie władcy w zbroi, w prawo, IOAN CASI DEI - G REX POL M D L R; Rewers: Ukoronowana, pięciopolowa tarcza herbowa, otoczona łańcuchem z Orderem Złotego Runa, poniżej herb Sas w tarczy, korona na rewersie rozdziela pełną datę, P M SA SE CZ NE (Order Złotego Runa) N SV GO VA H RE; Davenport 4336, Dutkowski (PN71) typ III.7/29 (R7), Kop. 1813 (R3), Kurp. (1649–1696) 564 (R4), Tyszkiewicz 60 mk; srebro, 28.44 g; niezwykle rzadka odmiana bez inicjałów menniczych, pominiętych przez rytownika. Błąd zapewne szybko wyłapano, ale talarów już wybitych nie wycofano i wprowadzono na rynek.

Stan – II-
Cena wywoławcza – 56 000 zł; estymacje: 70 000 PLN

                             

202 – Monety koronne, Talar próbny, 1771, mennica Warszawa; Awers: Głowa króla w przepasce, w prawo, STANISLAUS AUGUSTUS D G REX POLONIÆ M D LITU, na szyi władcy inicjały IPH (Jan Filip Holzhaeusser, rytownik mennicy); Rewers: Waga, u góry DAT IUSTI PRETIUM, w odcinku data 1771; Chełmiński 1474, H-Cz. 3128 (R4), Kop. 2463 (R5), Parchimowicz SAP 67.a, Plage 474, Raczyński 509, Więcek 118, Zagórski 792, Berezowski 100 zł, Tyszkiewicz 35 mk; srebro, 20.23 g; moneta przetarta, wybita świeżo wykonanym stemplem, o czym świadczy brak śladów pęknięć wyjątkowo szybko zużywającego się stempla, bardzo rzadki.
Próbne monety, bite na polecenie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, należą do bardzo rzadkich numizmatów. W 1771 roku na bazie projektu Augusta Moszyńskiego wydano dyspozycję próby wybicia monet z czystego srebra. Miało to zapobiec, w myśl autora projektu, fałszowaniu monety polskiej w mennicach sąsiednich Prus. Zadanie przygotowania stempli zlecono Janowi Filipowi Holzhaeusserowi.

Stan – II-
Cena wywoławcza – 40 000 zł; estymacje: 50 000 PLN

                            

228 – Aleksander I (1801–1825), 50 złotych, 1819 IB, Warszawa; Awers: Głowa cara w prawo i legenda ALEXANDER I CESARZ SA W ROS KRÓL POLSKI; Rewers: Dwugłowy Orzeł rosyjski, poniżej litery I - B (Jakub Benicke, zarządca mennicy warszawskiej) i napis w otoku 26 Z GRZ CZ KOL - 1819 - 50 ZŁOT POLSK; Bitkin 807 (R), Fr. 107, H-Cz. 3537 (R), Kop. 2738 (R3), Plage 4, Berezowski 80 zł; złoto, 9.80 g; odmiana z wysoką krawędzią oraz perełkami wokół, bardzo ładnie zachowany egzemplarz.

Stan – II+
Cena wywoławcza – 20 000 zł; estymacje: 25 000 PLN

                                

264 – Monety próbne, 5 złotych, 1925, Warszawa; „Konstytucja” odmiana stuperełkowa wybita głębokimi stemplami i z dużym, cienkim znakiem Mennicy Warszawskiej, na obrzeżu śladowo widoczny napis; Awers: Orzeł Polski z koroną, wokoło napis RZECZPOSPOLITA POLSKA 1925; Rewers: Polonia wyciągająca rękę po Konstytucję, poniżej nominał, całość w obwódce ze 100 perełkami; Kop. -, Parchimowicz P139d, Berezowski -; srebro, 37.1 mm, 24.95 g; bardzo efektowna i bez wątpienia jedna z najrzadszych, najpiękniej zaprojektowanych monet II Rzeczpospolitej, wybita w nieznanym nakładzie. Na monecie występuje anomalia – przy szponach Orła widoczne jest przetłoczenie liter RZE z wyrazu RZECZPOSPOLITA wybitego na awersie (efekt podobny do dobrze znanego kolekcjonerom „Słoneczka”, pojawiający się na monetach 5 złotych z Rybakiem w latach 1958–1959).
Wykonana według projektu Stanisława Lewandowskiego, polskiego rzeźbiarza i medaliera. Jest to najrzadsza z odmian tej monety, traktowana wyłącznie jako próbne bicia. Próby wykonywano nie tylko w srebrze, ale również tombaku, mosiądzu oraz złocie. Na monetach tych nie występuje ani wypukły, ani wklęsły napis „PRÓBA”.
Powyższa pozycja charakteryzuje się dużym rozmiarem symbolu graficznego znaku mennicy, umieszczonego na awersie. Oferowany egzemplarz został wybity stemplami głębokimi, znacząco różniącymi się od klasycznego, płytkiego bicia. Szczegóły rysunku, oraz elementy poboczne są znacząco bardziej wypukłe.

Stan – I
Cena wywoławcza – 64 000 zł; estymacje: 80 000 PLN

                                  

276 – Kopjowata - wieś w powiecie lipowskim w guberni kijowskiej, właściciel Polak - Stanisław Ułaszyn, Pieniądz zastępczy o nominale 15; Sikorski T. II str. 61, nie notuje tego nominału; brąz, 23.0 mm, 3.56 g; pięknie zachowane.

Stan – I
Cena wywoławcza – 480 zł; estymacje: 600 PLN

                          

285 – Krystian Wołowski (1639–1673), Talar, 1671, Brzeg; Awers: Popiersie księcia zwrócone w prawo, w otoku legenda; Rewers: Orzeł śląski pod koroną przedzielająca datę 16 - 71, w otoku legenda oraz litery CBS (mincmistrza i wardajna mennicy książęcej w Brzegu w latach 1665–1675 Krzysztofa Brettschneidera) w ozdobnym kartuszu; Davenport 7741, F.u.S. 1940, Kop. 5488 (R4); srebro, 29.25 g; stara, subtelna patyna, moneta z wyraźnie zachowanymi szczegółami, rzadko spotykana w tak pięknym stanie zachowania.
W roku 1653 we Wrocławiu zmarł książę Jerzy Rudolf, nie pozostawiając po sobie potomka. Prawo dziedziczenia ziemi przypadło synom jego brata, Jana Krystiana. Nastąpił zatem podział księstwa między jego trzech synów. Najstarszy z nich, Jerzy III otrzymał księstwo brzeskie, Ludwik IV księstwo legnickie, a najmłodszy Krystian księstwo wołowskie wraz z okręgiem Oławy, gdzie rezydował. Po bezpotomnej śmierci Ludwika w 1663 roku, a następnie Jerzego w roku następnym, księstwo ponownie zostało zjednoczone pod rządami Krystiana Wołowskiego.

Stan – I/I-
Cena wywoławcza – 32 000 zł; estymacje: 40 000 PLN

                            

307 – Katalogi aukcyjne, Adolph Hess Nachfolger, Doubletten des Kaiserlichen Münzcabinet der Eremitage in St. Petersburg. Münzen und Medaillen verschiedener Länder; Frankfurt am Main, 29.05.1911; 142 strony + 14 tablic opisujących 2.835 pozycji, oryginalna oprawa kartonowa, dodatkowo kserokopia listy wynikowej; notowania: E.E. Clain-Stefanelli poz. 11041, M. Gumowski poz. 236; zbiór monet i medali pochodzących z Muzeum Ermitażu w Petersburgu, w tym ponad 500 monet polskich z okresu od XII do XIX wieku; rozklejony blok przed ostatnią tablicą, ale całość zwarta, ładnie zachowany katalog, bardzo rzadki w handlu.

Cena wywoławcza – 2 000 zł; estymacje: 2 500 PLN

                           

338 – Powstanie Listopadowe (1830–1831), Asygnata skarbowa na 1.000 złotych, 1831, z podpisem ministra Leona Dembowskiego i dwóch dyrektorów; Lucow 198 (R6), Moczydłowski PL4; złamania i lekko postrzępione marginesy, najrzadsza z asygnat okresu Powstania Listopadowego, o najwyższym nominale, dotychczas notowane trzy egzemplarze: 1. egzemplarz ze zbioru Wacława Dąbrowskiego, obecnie w kolekcji J. Lucow, 2. egzemplarz publikowany w książce „100-lecie Banku Polskiego” ze zbioru Edwarda Neprosa. 3. egzemplarz na 69. aukcji WCN.

Stan – III+
Cena wywoławcza – 12 000 zł; estymacje: 15 000 PLN

                                 

376 – Bank Emisyjny w Polsce, 10 złotych, 1.08.1941; seria A, numeracja 0000000, strona główna przedstawia kobietę i mężczyznę w strojach rzymskich, natomiast na stronie odwrotnej widnieje popiersie Fryderyka Chopina, projekt awersu i rewersu jednostronny, na osobnych kalkach; bardzo ciekawy, nieznany przed 2012 rokiem projekt II emisji okupacyjnej, niewprowadzonego do obiegu banknotu. Ręcznie rysowany piórkiem, z wklejkami giloszowymi, projekt rewersu nacięty przy umieszczaniu giloszy, razem 2 sztuki, unikalne projekty banknotu.

Stan – I/II
Cena wywoławcza – 12 000 zł; estymacje: 15 000 PLN

                                

391 – Michał Korybut Wiśniowiecki (1669–1673), Medal na pamiątkę przymierza Polski i Austrii przeciwko Turkom Ottomańskim, 1670, autorstwa Jana Höhna młodszego, Gdańsk lub Bydgoszcz; Awers: Popiersie Michała Korybuta w prawo, w zbroi i płaszczu oraz wieńcu laurowym na głowie, niżej sygnatura IH, MICHAEL D • G • REX POL : M • D : LIT : RUS : PRUS : MAS SAM : &C &C; Rewers: Ukoronowany Orzeł w prawo, z tarczą z Pogonią na piersi, obok niego ukoronowany dwugłowy Orzeł z tarczą Habsburgów na piersi, oba orły trzymają wstęgę, na której CONCORDES PERENNENT•, nad orłami oko opatrzności, pod nimi glob unoszący się na falach, z boków którego promieniejące słońce oraz gwiazda w półksiężycu, rogami skierowanym do dołu, SACRO AQVILÆ NEXU COALESCUNT, AUSPICE COELO.; Chomyn 287 (tam późniejszy odlew w brązie srebrzonym), Chełmiński 930, Gum-Medale 86, H-Cz. 2389 (R7), Kol. Gawrońskiego 49 (tam w brązie), Mikocki 1723 (RRR), Raczyński 167, Szyszko-Czyżak 59 (tam w cynie), ZKW Medale 82; srebro, 63.3 mm, 99.23 g; duża rzadkość, co notują Mikocki i Hutten-Czapski.
Jan Höhn młodszy, syn Jana Höhna starszego, był ostatnim z wielkich medalierów gdańskich. Jego umiejętności rytownicze zyskały uznanie do tego stopnia, że 8 marca 1678 roku został nadwornym medalierem dworu pruskiego. Główną jego specjalnością były widoki perspektywiczne (zwłaszcza miast) oraz portrety. Medal na pamiątkę sojuszu polsko-austriackiego znany jest w dwóch odmianach stempla awersu, różniących się przede wszystkim obecnością zbroi oraz sposobem wykonania peruki władcy. Rewers zaś, w sposób symboliczny, informuje o wydarzeniach, które upamiętnia ów medal. Dwa orły trzymające wstęgę z napisem „W zgodzie niech trwają” symbolizują sojusz polsko-austriacki, zaś napis na wstędze odwołuje się do inskrypcji w otoku „Świętym związkiem łączą się orły pod opieką niebios”. Oko opatrzności w górnej części pola symbolizuje Boga, czuwającego nad trwałością przymierza.

Stan – II
Cena wywoławcza – 40 000 zł; estymacje: 50 000 PLN

                               

392 – Jan III Sobieski (1674–1696), Medal dziesięciodukatowy na pamiątkę elekcji Jana III, 1674 (lub później), niesygnowany, autorstwa Jana Höhna młodszego, Gdańsk (?); Awers: Popiersie władcy w prawo, w zbroi i szacie oraz w wieńcu laurowym na głowie, IOHANNES III D G • REX • POL • M • D • LIT • RUSS • PRUS • &C; Rewers: Panorama oblężenia obozu tureckiego nad brzegiem Dniestru, za którym w oddali Kamieniec Podolski; Bentkowski 208 (odm.), Raczyński 187; złoto, 44.0 mm, 34.58 g; drobne uderzenie na awersie, uderzenie na rewersie, lekko uszkodzone obrzeże, na którym wydrapane graffiti (XIIII), efektowny medal wielkiej rzadkości.
Ciekawa emisja, notowana jedynie przez Raczyńskiego (poz. 187). Wizerunek obecny na awersie, odbity stemplem znanym z medali elekcyjnych, może sugerować, że medal wybito właśnie w związku z elekcją króla Jana. Popiersie władcy, w laurowym wieńcu triumfatora, odziane jest w karacenę z lwią paszczą na ramieniu, na którą narzucono paludamentum. Przedstawienie to w sposób jednoznaczny wskazuje na predyspozycje Sobieskiego do sprawowania urzędu królewskiego, wynikające z racji pochodzenia oraz umiejętności wojskowych. Herb Janina obecny na piersi władcy dodatkowo gloryfikuje ród, z którego wywodził się monarcha, gdyż uważano wówczas, że ranga danego rodu zależała od osiągnięć znakomitych przodków, a herb łączony jest często z konkretnym, chwalebnym wydarzeniem. W tym przypadku herb Janina miał wzmacniać przedstawienie obecne na rewersie. Ukazano tam scenę Wiktorii Chocimskiej, jednak bez żadnego opisu. Być może miało to na celu ukazanie powszechnie wówczas znanego zwycięstwa jako jednej z zasług nowo wybranego monarchy. Co ciekawe, rewers został wybity nieco innym stemplem, niż medal upamiętniający samą bitwę. Poza obecnością legendy opisującej wydarzenie, różnica polega innym ukazaniu rzeźby terenu za Dniestrem, wraz z nieco innym zobrazowaniem Kamieńca Podolskiego. Mimo to, pierwszoplanowe przedstawienie bitwy jest uderzająco podobne i najprawdopodobniej wykonane tą samą ręką.

Stan – II
Cena wywoławcza – 160 000 zł; estymacje: 200 000 PLN

                  

421 – Mikołaj II (1894–1917), Odznaka jubileuszowa Lejb-Gwardyjskiego Pułku Ułanów Jego Wysokości (лейб-гвардии Уланский Его Величества полк) na stulecie istnienia pułku, 1917, Piotrogród (?); Krzyż w kształcie Krzyża Żelaznego, na ramionach i w medalionie monogramy, na górnym Wielkiego Księcia Carewicza Konstantego Pawłowicza, na dolnym Wielkiego Księcia Michała Pawłowicza, na lewym Aleksandra II, na prawym Aleksandra III, w medalionie, w wieńcu Mikołaja II, przy lewej krawędzi nabite dwa imienniki (widoczna litera Э), odznaka sześcioczęściowa, mocowana na słupek, brak nakrętki; Адоленко s. 83, Верлнхб Адоленко 66; emalia, srebro, mosiądz, 42.4 x 42.2 mm, 25.58 g; ślady uderzenia w górny narożnik prawego ramienia i prawy narożnik górnego ramienia, skrócony słupek, punca Э prawdopodobnie należała do zakładu Edwarda Johana Kortmana z Piotrogrodu.
Lejb-Gwardyjski Pułk Ułanów Jego Wysokości Cesarza Imperatora został sformowany 7 grudnia 1817 roku w Warszawie z 1 dywizjonu Lejb-Gwardyjskiego Pułku Ułanów Jej Wysokości Cesarzowej Aleksandry Fiedorowny. Jako pierwszego dowódcę pułku wybrano Konstantyna Pawłowicza. 6 października 1831 roku zastąpił go Wielki Książę Michał Pawłowicz, zaś 19 września 1849 roku Aleksander Mikołajewicz. W 1855 roku, gdy Aleksander wstąpił na tron, zachował tytuł dowódcy, lecz zmienił nazwę pułku na Lejb-Gwardyjski Pułk Ułanów Jego Wysokości. W 1917 roku dwukrotnie zmieniano nazwę pułku: 4 marca 1917 roku na Lejb-Gwardyjski 2 Pułk Ułański, zaś 8 czerwca na Gwardyjski Warszawski Pułk Ułanów. 4 marca 1918 roku rozformowano pułk, zaś służących w nim ułanów przeniesiono do innych jednostek.

Stan – I-
Cena wywoławcza – 32 000 zł; estymacje: 40 000 PLN

                                

489 – STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI (USA), 20 dolarów, 1885 CC, mennica Carson City; typ Liberty Head, z motto na rewersie; Fr. 179, KM 74.3; złoto próby 900, ok. 33.44 g; bardzo rzadka moneta w pudełku firmy NGC nr 4786141-012, z oceną AU58, nakład jedynie 9.450 sztuk.
Ponad pięciotonową prasę menniczą pracującą w mennicy w Carson City, w stanie Nevada (działającej w latach 1870–1893) wykonała firma Morgan & Orr z Filadelfii. Była zaprojektowana tak, by nacisk podczas wybijania nie przekraczał 200 ton. Niestety, granica ta była notorycznie przekraczana i w 1878 roku pękł łuk podtrzymujący wewnętrzną konstrukcję. Maszyna została na jakiś czas wycofana z użytku, a naprawy podjęli się miejscowi mechanicy z zakładu Virginia & Truckee Railroad. Zrobili to na tyle dobrze, że dziś, ciągle działającą maszynę, można oglądać w Nevada State Museum, w budynku dawnej mennicy.

Stan – II+
Cena wywoławcza – 48 000 zł; estymacje: 60 000 PLN

                       

Pełen katalog aukcyjny aukcji WCN nr 76 zobacz TUTAJ.

Autor: Józef Smurawa / Źródło: Warszawskie Centrum Numizmatyczne