Kościół i klasztor cystersów w Krzeszowie zaliczane są do najpiękniejszych i najcenniejszych zabytków architektury barokowej na Śląsku. Jako ważne miejsce kultu oraz ośrodek życia religijnego Krzeszów ma długą historię. Już w połowie XIII w. zostali tu osadzeni benedyktyni, zaś pod koniec tego samego stulecia – dzięki fundacji księcia jaworskiego, Bolka I Surowego – do powstającego klasztoru sprowadzono cystersów z nieodległego Henrykowa.

Dzisiejsza Świątynia Wniebowzięcia NMP w Krzeszowie, wybudowana w pierwszej połowie XVIII w., oceniana jest jako jedno z najbardziej znanych i najpiękniejszych miejsc kultu religijnego na Śląsku – przede wszystkim za sprawą obrazu Matki Boskiej Łaskawej, znajdującego się w ołtarzu głównym. Obraz ten, namalowany temperą na modrzewiowej desce, jest też z pewnością najcenniejszym i najsłynniejszym zabytkiem Krzeszowa; to najstarszy, bo trzynastowieczny, wizerunek Matki Boskiej na ziemiach dzisiejszej Polski (i jeden z najstarszych w Europie). W 1997 r. papież Jan Paweł II dokonał uroczystej koronacji obrazu, zaś w roku następnym podniósł krzeszowską świątynię do godności bazyliki mniejszej.

Na monetach pokazano przede wszystkim późnobarokową fasadę kościoła, wraz z ozdabiającymi ją rzeźbami autorstwa Ferdynanda Maksymiliana Brokoffa. Podkreślono tym samym piękno i rozmach sakralnej architektury oraz intensywność barokowych zdobień. Szczególnie wyeksponowana została Immaculata, piaskowa rzeźba przedstawiająca Najświętszą Marię Niepokalaną, patronkę kościoła, co stanowi oczywiste nawiązanie do średniowiecznego obrazu w ołtarzu głównym.

Tekst na podstawie folderu emisyjnego NBP.