*Wersja 3 ZLOT - typ I, w mosiądzu z kolorową emalią pojawiła się dopiero w roku 2011 r. Jest to żeton uzupełniający serię. Żeton ten powstał na bazie tych, które się nie sprzedały z wersji mosiężnej.

Lubrza (niem. Liebenau) – wieś w zachodniej Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim. Siedziba gminy Lubrza. Według danych z 31 grudnia 2009 roku, wieś miała 995 mieszkańców. Dodatkowo do sołectwa w Lubrzy należą dwa przysiółki Romanówek z 40 mieszkańcami, oraz Chałupczyn z11 mieszkańcami.
Miejscowość o charakterze turystycznym. Położona nad jeziorami Goszcza, Lubie oraz Lubrza, w pobliżu licznych obiektów południowego odcinka MRU, zwanego umownie Pętlą Boryszyńską. Przez wieś przepływa rzeka Rakownik.
Pierwsza wzmianka o Lubrzy pochodzi z 1249 roku. Miejscowość posiadała prawa miejskie od 1319 do XVII wieku oraz 1857-1945.

W pobliżu wsi znajduje się Międzyrzecki Rejon Umocniony, będącym systemem fortyfikacji wybudowanym przez Niemców w latach 1933-1945. W miejscowości znajduje się jaz 709, śluza forteczna 708, oraz odrestaurowany Pz.W. 694.

Pętla Boryszyńska – umowna nazwa używana na określenie części podziemi Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego (niem.Ostwall albo Festungsfront im Oder-Warthe Bogen (OWB)), mającej stanowić zaplecze niewybudowanej baterii pancernej nr 5. Długość odcinka podziemnej trasy turystycznej dostępnego do zwiedzania wynosi 5 km (do kilkunastu kilometrów poza trasą standardową).
Pętla Boryszyńska znajduje się w pobliżu miejscowości Boryszyn w gminie Lubrza, w województwie lubuskim.
Pętla Boryszyńska znana jest także z powodu wielu zamieszkujących tu nietoperzy.

Jedno z wielu rozwidleń tuneli komunikacyjnych na Pętli - fotografia: WIKIPEDIA

T-34 – radziecki czołg średni produkowany w latach 1941-1958.
W chwili pojawienia się na froncie II wojny światowej, był uważany za najlepszy czołg świata. Posiadał opinię pojazdu, którego wykorzystanie znacząco wpłynęło na przebieg wojny. Początkowo produkowany w Charkowskiej Fabryce Parowozów im. Kominternu, był podstawą uzbrojenia radzieckich sił pancernych w latach 1941–1945. Podczas wojny był pojazdem pancernym wyprodukowanym w największej liczbie egzemplarzy. Był też drugim, pod względem wielkości produkcji, czołgiem wszech czasów - po swoim następcy, czołgu serii T-54/55. W 1996 T-34 był nadal używany przez 27 krajów świata.
Czołg T-34 powstał jako rozwinięcie serii czołgów pościgowych (szybkobieżnych) BT. Zastąpił ostatecznie w eksploatacji pojazdy: BT-5, BT-7 oraz czołg piechoty T-26. Wyróżniał się solidnością wykonania i dużą siłą ognia. Początkowo jego skuteczność w polu walki była niska z powodu nieergonomicznego projektu rozmieszczenia załogi i braku radiostacji. Zastosowanie dwuosobowej wieży wymagało od dowódcy czołgu pełnienia jednocześnie funkcji działonowego (cecha charakterystyczna dla wielu czołgów tego okresu). Takie rozwiązanie było mniej efektywne od rozmieszczenia załóg nowych niemieckich czołgów, których wieże mieściły trzyosobową obsadę (dowódcę, działonowego i ładowniczego).

Projekt i konstrukcja czołgu były stale modernizowane. Poprawiono jego skuteczność i zmniejszono koszty produkcji. Pojawiały się też jego nowe wersje. Z początkiem 1944 na polach bitewnych pojawił się T-34/85, z potężniejszym działem kalibru 85 mm oraz wieżą zaprojektowaną dla trzech czołgistów.

T-34 (Model 1941) - fotografia: WIKIPEDIA