Emisja: kwiecień 2023 r.

Wyemitowano żetony:
- 1 ZAKAPIOR (BIESZCZADY - ŻUBR);
- 1 ZAKAPIOR (BIESZCZADY / POŁONINY - WILKI);
- 1 ZAKAPIOR (WELTLINA - NIEDŹWIEDŹ);
- 1 ZAKAPIOR (BIESZCZADY - JELEŃ);
- 1 ZAKAPIOR (BIESZCZADY / USTRZYKI GÓRNE - RYŚ);
- 1 ZAKAPIOR (BIESZCZADY - KOŃ HUCULSKI);
- 1 ZAKAPIOR (BIESZCZADY - WIEWIÓRKA).

Bieszczadzki zakapior to bardzo szanowany człowiek z silna osobowością, swobodny i zakochany w Bieszczadach. Na co dzień obcujący z przyrodą, czerpiący z niej inspiracji do życia i twórczości artystycznej, tworzący swym sposobem życia pewien koloryt tych ziem. Na miano Zakapiora trzeba sobie zasłużyć i ciężko zapracować.

Bieszczady (słow. i czes. Bukovské vrchy, ukr. Верхови́нський Вододі́льний хребет, węg. Keleti Beszkidek, ros. Бещады, serb. Бјешчади) – zachodnia część Beskidów Wschodnich, między Przełęczą Łupkowską (640 m n.p.m.) a Przełęczą Wyszkowską (933 m n.p.m.). Najwyższy szczyt Bieszczadów to Pikuj (1405 m n.p.m., na Ukrainie) zaś na terytorium Polski – Tarnica (1346 m n.p.m.). Dzielą się na:
-   Bieszczady Zachodnie (na terenie Polski, Słowacji i Ukrainy)
-   Bieszczady Wschodnie (na terenie Ukrainy)
Bieszczady należą do Beskidów Wschodnich, które są częścią Zewnętrznych Karpat Wschodnich. Mimo iż szczytowe partie zajmują połoniny, to Bieszczady zaliczane są do pasma Beskidów Lesistych, a nie Połonińskich.

Połonina Caryńska - fotografia: WIKIPEDIA

JELEŃ SZLACHETNY (Cervus elaphus) -  zwierzyna płowa, należy do największej zwierzyny w kraju, będącej przedmiotem zainteresowania łowieckiego. Występuje w zasadzie we wszystkich dużych kompleksach leśnych, zarówno nizinnych, jak i górskich. U nas bytują dwa gatunki jeleni: europejski i sika (azjatycki). Wśród jeleni europejskich rozróżnia się dwa podgatunki: jeleń europejski nizinny i jeleń europejski karpacki. Drugi z nich bywa określany jako ekotyp, a nie podgatunek, gdyż nie ma on wyraźnych cech różnicujących. Jeleń europejski szlachetny (Cervus elaphus) ma tułów długi, walcowaty, głowę niezbyt długą, o równej linii kości czołowej i nosowej. Nogi (badyle) długie, zakończone racicami, nad którymi z tyłu są raciczki (szpile). Ogon (kwiat) krótki (ok. 15 cm). Osobniki męskie (byki) mają poroże (wieniec). W lecie suknia jelenia jest ceglastobrązowa, sierść krótka. Łeb z przodu szarobrązowy, na bokach jaśniejszy. Pod oczami wyraźne tzw. dołki łzowe. Łyżki (uszy) dość długie, stojące, obrośnięte od wewnątrz jaśniejszym, dłuższym, wełnistym włosem. Podbrzusze popielatobrązowe, ku tyłowi coraz jaśniejsze, ogon od spodu goły, a z wierzchu pokryty ciemną sierścią. Wokół ogona białożółtawa plama (talerz) otoczona ciemnym paskiem. Suknia zimowa jest ciemnobrązowa lub siwobrązowa o dłuższym gęstym włosie. Lustro w tym czasie robi się żółtawe, a badyle popielate. Osobniki męskie, tj. byki, od czwartego roku życia dostają grzywę na całej szyi, z tym że od spodu jest ona dłuższa. Jeleń europejski karpacki (Cervus elaphus montanus) jest silniejszej budowy niż nizinny, ma nieco dłuższą głowę i często garbatą część nosową. Suknia jelenia karpackiego w lecie jest popielatoceglasta, w zimie popielatoczarna. Wieniec jelenia górskiego jest znacznie mocniejszy niż nizinnego, porównanie to nie odnosi się jednak do równie mocnych jak karpackie byków mazurskich, żyjących na nizinie.

Jeleń szlachetny - fotografia: WIKIPEDIA