Emisja: 2013 r.

Emitentem żetonów jest Stanisław Rogoża - kolekcjoner prywatny z Głogowa, własciciel sklepu KOLEKCJONER.

Wyemitowano żetony:
- 10 głogowskich / mosiądz - Φ 32 mm - 200 szt.;
- 10 głogowskich / mosiądz srebrzony lustro - Φ 32 mm - 200 szt.;
- 10 głogowskich / mosiądz srebrzony oksydowany - Φ 32 mm - 200 szt.;
- 10 głogowskich / mosiądz miedziowany lustro - Φ 32 mm - 200 szt.

GŁOGÓW - miasto przemysłowe w województwie dolnośląskim - regionie o silnej dynamice rozwoju. Odległości rzędu 100-130 km dzielą GŁOGÓW od granic z Niemcami i Republiką Czeską oraz od aglomeracji Wrocławia i Poznania. GŁOGÓW jest ważnym punktem komunikacyjnym.

Herb Głogowa - ilustracja: WIKIPEDIA

Miasto liczy 70 tys. mieszkańców. Zajmuje obszar 35,2 km kw położone jest w Pradolinie Głogowskiej, w otoczeniu (od południa) Wzgórz Dalkowskich. Rozciąga się wzdłuż lewego brzegu Odry; na prawym brzegu znajduje się niewielki Ostrów Tumski.
Rozwój zagłębia miedziowego spowodował, że GŁOGÓW stał się celem dużego napływu ludności. W ciągu ćwierćwiecza liczba mieszkańców zwiększyła się o 60 tysięcy. W latach 90. nastąpiła stabilizacja, od 2000 r. notuje się niewielką tendencją spadkową.
Już samo położenie GŁOGOWA - nad Odrą i jej starorzeczami oraz w otoczeniu morenowych Wzgórz Dalkowskich – przyczynia miastu atrakcyjności. Wrażenie sprawia odbudowujące się Stare Miasto - obecnie największe takie przedsięwzięcie w Polsce - z kilkoma cennymi zabytkami: ratuszem, kościołami św. Mikołaja i Bożego Ciała, Zamkiem Książąt Głogowskich. Na Ostrowie Tumskim, jednym z trzech miejsc o tej nazwie w Polsce, wznosi się romańsko-gotycka kolegiata Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. W GŁOGOWIE znajdują się liczne pozostałości twierdzy nowożytnej, z fosą o długości 700 m.
Nazywany dawniej miastem-ogrodem, również obecnie GŁOGÓW zaskakuje dużą ilością terenów zielonych. Znajdują one przedłużenie w krajobrazie nadodrzańskich łęgów; rzeka i jej brzegi na odcinku od Brzegu Dolnego do Głogowa posiadają wybitne walory przyrodnicze (projektowany park krajobrazowy). Otaczające miasto urokliwe Wzgórza Dalkowskie stanowią doskonały teren dla turystyki rowerowej. Na Wzgórzach znajdują się sanktuaria pielgrzymkowe w Grodowcu i Jakubowie. Z Głogowa blisko jest na Pojezierze Sławskie - rejon turystyki wypoczynku letniego i sportów wodnych, skupiony wokół Jeziora Sławskiego, zwanego “Śląskim Morzem”.
Głogów jest miejscem ważnych imprez cyklicznych i wydarzeń kulturalnych. Miejski Ośrodek Kultury jest głównym animatorem kultury w mieście.
Najważniejsze z imprez to: Głogowskie Spotkania Jazzowe (odbywające się od 1984 r.), Dni Głogowa, Letni Festiwal im. Andreasa Gryphiusa, Festiwal w Okolicach Pięciu Muz, Filmowe Konfrontacje. W MOK działa również Artystyczny Ruch Amatorski w skład, którego wchodzi: Rewia Graffiti, Studium Wokalne Piosenki Estradowej, Klub Taneczny Step-Up, Open Bugs Team – taniec hip-hop, Głogów Gospel Choir, zespoły wokalne „Kobza” oraz „Radocha”. Głogowski ośrodek kultury może poszczycić się tradycją działań teatralnych; od 1998 r. działa ”Teatr Widziane z cienia”, jak również istniejący od lat 6 „Teatr Intermedium”. Oprócz sekcji muzycznych, tanecznych, plastycznych, teatralnych, filmowych i fotograficznych działa Galeria Edukacji Twórczej, która prowadzi działalność wystawienniczą organizując rocznie kilkadziesiąt wystaw.

Konrad I głogowski (ur. 1228/1231, zm. 6 sierpnia w 1273 lub 1274) – książę głogowski (1249/1251-1273/1274).

Pieczęć piesza Konrada I głogowskiego z 1253 roku - fot.WIKIPEDIA

Konrad I był czwartym pod względem starszeństwa synem księcia śląskiego Henryka II Pobożnego i Anny z czeskiego rodu Przemyślidów. Konrad I był dwukrotnie żonaty: po śmierci Salomei wielkopolskiej ożenił się z córką Dytryka Mądrego z rodu Wettynów Zofią. Dzieci dochował się sześcioro: trzech synów (Henryk III głogowski, Przemko ścinawski i Konrad II Garbaty), oraz trzy córki (były to Anna wydana za mąż za Ludwika II Wittelsbacha, księcia bawarskiego, Eufemia wydana za hrabiego Gorycji Albrechta II i Jadwiga późniejsza ksieni klasztoru we Wrocławiu).
W momencie śmierci ojca w 1241 roku Konrad był małoletni. W celu uniknięcia nadmiernego rozdrobnienia władztwa został wysłany przez matkę i starszych na studia do Paryża, gdzie miał zostać wykształcony na duchownego.
Książę jednak na wiadomość o podziale ojcowskiego księstwa między braci Bolesława II Rogatkę i Henryka III Białego powrócił do kraju, by upomnieć się o swój dział.
Wkrótce doszło do porozumienia na mocy którego znalazł się pod opieką starszego brata księcia legnickiego Bolesława Rogatki, z którym formalnie objął współrządy. Ten chcąc pozbyć się brata wystarał się dla niego o stanowiska kościelne: najpierw prepozyta kolegiaty w Głogowie, a następnie uczynił go biskupem w bawarskiej Pasawie. Konrad nie zamierzał jednak kontynuować kariery duchownej i wkrótce popadł w zatarg z Rogatką.
Początkowo musiał uchodzić ze Śląska (czerwiec 1249), wkrótce jednak dzięki pomocy księcia wielkopolskiego Przemysła I udało mu się opanować Bytom nad Odrą. Współpracę z wielkopolskim Piastem umocnił małżeństwem z siostrą Przemysła, a córką Władysława Odonica Salomeą. Innym sojusznikiem w walce z Rogatką stał się inny brat – Henryk III Biały.
Dzięki pomocy nowych sojuszników, oraz wobec buntu rycerstwa głogowskiego przeciw Bolesławowi II kampania Konrada zakończyła się w 1251 roku pełnym sukcesem. Książę legnicki został zmuszony do zaakceptowania tego stanu rzeczy, jednak do końca życia Konrada stosunki między braćmi pozostały napięte i często dochodziło do zatargów, z których zwycięski z reguły wychodził książę głogowski (m.in. w 1257 roku Konradowi I udało się porwać Rogatkę z pilnie strzeżonego zamku w Legnicy), chociaż w 1271 miał utracić na rzecz brata Bolesławiec nad Kwisą.
W 1260 roku Konrad nawiązał bliższe kontakty z Czechami i związał się z polityką króla Przemysła Ottokara II. W polityce wewnętrznej opierał się głównie na ludziach, dzięki którym zdobył władzę.
Książę głogowski starał się również popierać kolonizację osadniczą, głównie niemiecką. Jego też zasługą jest lokacja na prawie magdeburskim Głogowa w 1253 roku.
W polityce z kościołem, w przeciwieństwie do swoich braci, Konrad poparł energicznego biskupa wrocławskiego Tomasza I w walce o immunitety kościelne. Działo się to jednakże do czasu i kiedy w 1268 roku Tomasz I zmarł Konrad zaczął łamać nadane przez siebie przywileje, co doprowadziło do konfliktów z nowym biskupem Tomaszem II.
Pod koniec życia ufundował kościół w Zielonej Górze (dziś konkatedrę) pod wezwaniem swej babki, św. Jadwigi. Kościół został dokończony 20 lat po jego śmierci przez syna Konrada, Henryka III głogowskiego.