Pamiątkowy żeton w formie monety z wizerunkiem Starego Kościoła Matki Bożej Częstochowskiej w Zakopanem.
Rewers przedstawia natomiast Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzysku.

Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Zakopanem przy ulicy Kościeliskiej nazywany jest często "starym kościółkiem". Jest to najstarszy drewniany obiekt sakralny w Zakopanem zbudowany w 1847 roku. Niewielka świątynia z modrzewiowego drewna została ufundowana przez właścicielkę dóbr zakopiańskich Klementynę Homolacsową. Pracę prowadził miejscowy doświadczony cieśla, Sebastian Gąsienica-Sobczak. Kościół został poświęcony świętemu Klemensowi na cześć fundatorki. W latach 1850 - 1851 z inicjatywy pierwszego proboszcza Zakopanego, ks. Stolarczyka kościół powiększono i dobudowano wieżę. Remont generalny przeprowadzono w latach 50. XX wieku.
Świątynia o konstrukcji zrębowej składa się z wielobocznie zamkniętego prezbiterium oraz dwuczęściowej nawy. Do prezbiterium przylega zakrystia, zaś nawa łączy się z kruchtą. Dwukalenicowy dach pokryty jest gontem i zwieńczony wieżyczką na sygnaturkę. Ołtarz główny oraz ołtarze boczne pochodzą z drugiej połowy XIX wieku i zostały wykonane przez rzeźbiarza ludowego Wojciecha Kułacha-Wawrzyńcoka. W ołtarzu głównym znajduje się kopia obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, która od lat 30. XX wieku jest patronką świątyni. Wnętrze zdobią ponadto ludowe świątki oraz malowidła.
Kościół znajduje się na małopolskim Szlaku Architektury Drewnianej.
W pobliżu kościoła znajduje się Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku oraz murowana kaplica śś. Świerada i Benedykta z około 1810 roku będąca najstarszą budowlą sakralną Zakopanego.

Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Zakopanem - fotografia: WIKIPEDIA

Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem (nazywany też starym cmentarzem) - pierwszy zakopiański cmentarz przy ul. Kościeliskiej, powstały w połowie XIX wieku, na którym od lat dwudziestych XX wieku chowano - oprócz tych, którzy posiadali tu rodzinne grobowce - już tylko ludzi wybitnych i zasłużonych dla Zakopanego, Tatr i Podhala.
Nazwa cmentarza pochodzi od nazwiska darczyńcy ziemi, na której jest zlokalizowany, Jana Pęksy. W gwarze góralskiej „brzyz” („brzyzek”) oznacza urwisko nad potokiem.
Pęksowy Brzyzek jest miejscem szczególnym w historii Zakopanego. Jest śladem istnienia tych, którzy jak Tytus Chałubiński kreowali rzeczywistość miasta i tych, którzy tworzyli jego legendę, jak Sabała, czy słynny skoczek narciarski i kurier tatrzański Stanisław Marusarz. Jest śladem ostatnim artystów związanych z Tatrami, wrosłych swą twórczością w podhalański folklor oraz pamięcią o znanych przewodnikach tatrzańskich. Prawie każdy, kto zapisał się w dziejach miasta i Tatr znalazł tu swoje miejsce.
Na Pęksowym Brzyzku znajduje się około 500 grobów, w tym 250 osób zasłużonych. Cmentarz otacza kamienny mur. Prawie wszystkie nagrobki są niepowtarzalnymi dziełami sztuki, wykonanymi w drewnie, metalu lub kamieniu kapliczkami, góralskimi krzyżami, rzeźbionymi w motywy podhalańskie, malowanymi na szkle. Wiele z nich powstało w pracowni Władysława Hasiora (gdy jeszcze uczył w Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem), m.in. rzeźby na grobie Marii Witkiewiczowej, Józefa Fedorowicza – „Pimka”, Antoniego Rząsy, Wandy Widigierowej.
Wnętrze zabytkowego kościółka przy cmentarzu na Pęksowym Brzyzku
Zaraz przy wejściu, z prawej strony, znajduje się symboliczny grób Witkacego, razem z mogiłą jego matki. Nieco dalej pochowany jest Stanisław Marusarz (z żoną lreną), Helena Marusarzówna i Kornel Makuszyński, na którego nagrobku palą się lampki przyniesione przez dzieci. Naprzeciw, po drugiej stronie alejki, znalazł swoje miejsce grób Władysława Orkana, z jego lewej strony spoczęły prochy Kazimierza Przerwy-Tetmajera, z prawej zaś Tytusa Chałubińskiego, a w drugim rzędzie Sabały i Stanisława Witkiewicza. W głębi cmentarza, znajdują się nagrobki Karola Stryjeńskiego, Antoniego Kenara, Jana Długosza, Antoniego Rząsy (którego dłuta jest pomnik na mogile Antoniego Kenara), Władysława Hasiora. Przy bramie - grobowiec rodziny Chramców, mogiła ks. Józefa Stolarczyka, a nieco dalej Beaty Obertyńskiej. Na końcu cmentarza, pod murem, najnowsza historia w dziejach cmentarza - kamienny nagrobek Mieczysława Biernacika, artysty-kowala i muzyka, który góralską filozofią połączył rzemiosło i sztukę.
Przed cmentarzem po lewej stronie od wejścia znajduje się zabytkowy kościółek pw. Matki Boskiej Częstochowskiej, najstarszy drewniany kościół w Zakopanem, powstały w latach 1847–1852. Wystrój wnętrza tworzą obrazy ludowe oraz drewniane figurki pochodzące z połowy XIX wieku. Na ołtarzu replika częstochowskiego obrazu Czarnej Madonny.

Tablica przy wejściu na Cmentarz Zasłużonych Na Pęksowym Brzyzku - fotografia: WIKIPEDIA