Sochaczew – miasto i gmina w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim.
Do 1954 roku siedziba wiejskich gmin Chodaków i Kozłów Biskupi. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa skierniewickiego. Jest stolicą powiatu sochaczewskiego oraz siedzibą władz gminy wiejskiej Sochaczew.
Jest jednym z najstarszych miast mazowieckich. Domniemane miejsce śmierci Bolesława Krzywoustego.
Według danych z 2010 r. Sochaczew liczył 37 189 mieszkańców.

Herb Sochaczewa - ilustracja: WIKIPEDIA

Położone na Równinie Łowicko-Błońskiej w widłach trzech rzek: Bzury, Pisi i Utraty. Sochaczew leży pomiędzy trzema dużymi kompleksami leśnymi: Puszczą Kampinoską, Puszczą Bolimowską i terenami leśnymi w gminie Młodzieszyn i Iłów. Miasto znajduje się na wysokości 81 m n.p.m. Współrzędne geograficzne:
-   szerokość geograficzna 52° 13' N
-   długość geograficzna 20° 15' E

Nazwa miasta prawdopodobnie pochodzi od słowa o prasłowiańskim rodowodzie "socha", które oznaczało drewniane narzędzie służące do uprawy roli (pierwowzór pługa). Nazwa ta jest prawdopodobna ze względu na rolniczy charakter osady wczesnośredniowiecznej. Druga hipoteza proponowana przez prof. Stanisława Rosponda wskazuje na słowo "sochacze" – suche gałęzie drzewa.
W średniowiecznych źródłach nazwa miasta występuje w formie "Sochacew" bądź "Sochaczow".

Dom Urodzenia Fryderyka Chopina w Żelazowej Woli koło Sochaczewa – obecnie muzeum biograficzne, w skład którego wchodzi oficyna (tzw. dworek) oraz siedmiohektarowy park krajobrazowy nad rzeką Utratą. Dwór wraz z parkiem jest oddziałem Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie zarządzanego przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina.

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1579 z akt grodzkich, gdzie jako właścicieli Żelazowej Woli wymieniono Mikołaja i Piotra Żelazów. Pod koniec XVIII w. właścicielem był Piotr Łuszczewski, a następnie rodzina Paprockich. Domów mieszkalnych było wówczas 9.
Na przełomie XVIII i XIX w. wieś została odkupiona od Paprockich przez zubożałą rodzinę hrabiów Skarbków. Kacper i Ludwika Skarbkowie zamieszkali we dworze z dwiema oficynami (obecny "dworek" to dawna wschodnia oficyna). Guwernerem ich dzieci był Mikołaj Chopin, który w 1806 poślubił Justynę z Krzyżanowskich, krewną gospodarzy, zajmującą się zarządzaniem domem. Ich trzy córki - zarówno starsza, Ludwika Marianna, jak i dwie młodsze, Justyna Izabela i Emilia - urodziły się w Warszawie.
1 marca (lub 22 lutego) we wsi urodził się Fryderyk jako drugie dziecko Chopinów. Jego pobyt w Żelazowej Woli nie trwał długo, bowiem już na jesieni Chopinowie przenieśli się do Warszawy, ale młody Fryderyk odwiedzał później Skarbków w wakacje i przy okazji świąt rodzinnych. W 1812 dwór Skarbków spłonął, ale obydwie oficyny ocalały.
W 1834 życie kończy samobójstwem Michał Skarbek, a jego rodzina odsprzedaje Żelazową Wolę Szubertom. W 1840 dziedzicem Żelazowej Woli stał się baron Eugehard, a wkrótce później rodzina Peszlów. Kolejnym właścicielem w latach 1859-1879 był Adam Towiański. W skład dóbr wchodziły folwarki w Mokasie i Żelazowej Woli oraz wsie Żelazowa Wola, Chodakówek, Budy Żelazowskie i Towiany. W samej Żelazowej Woli znajdowało się 11 budynków murowanych, 12 drewnianych oraz młyn wodny. Od 1879 dwór pozostawał w rękach Aleksandra Pawłowskiego, który w miejscu urodzenia Chopina urządził magazyn gospodarczy.
W 1894 z inicjatywy rosyjskiego kompozytora Milija Bałakirewa odsłonięto w parku Pomnik Fryderyka Chopina projektu Bronisława Żochowskiego z medalionem projektu Jana Wojdygi. Podczas I wojny światowej spłonęła prawa oficyna dworu. W 1918 majątek Żelazowa Wola rozparcelowano pomiędzy okolicznych chłopów.
W 1928 warszawskie Towarzystwo Przyjaciół Domu Chopina i Komitet Chopinowski z Sochaczewa zakupiły oficynę i 3 ha ziemi wokół budynku za 40 000 zł od Rocha Szymaniaka, który był właścicielem terenu od 1918.
Podczas II wojny światowej we dworku stacjonowali żołnierze niemieccy. Pod koniec wojny znajdował się tam szpital.

Chopin Fryderyk Franciszek, kompozytor i pianista polski, urodzony 1 marca 1810 (według oświadczeń samego artysty i jego rodziny) lub 22 lutego (według metryki chrztu, sporządzonej kilka tygodni po urodzeniu) we wsi Żelazowa Wola koło Sochaczewa, na Mazowszu. Syn Justyny z Krzyżanowskich i Mikołaja Chopina, nauczyciela pochodzącego z Lotaryngii. Od 1816 uczył się gry na fortepianie u W. Żywnego, od 1822 - kompozycji u J. Elsnera, w latach 1826-1829 studia w Szkole Głównej Muzyki w Warszawie.
W 1829 przebywał w Wiedniu, gdzie poznał m.in. K. Czernego i T. Haslingera. W 1830 odbyły się koncerty Chopina w Teatrze Narodowym w Warszawie (m.in. Koncert fortepianowy f-moll, Koncert fortepianowy e-moll i Fantazja na tematy polskie). W tymże roku udał się przez Pragę do Wiednia, stamtąd w 1831 wyjechał do Paryża. Na emigracji przebywał do końca życia, w Paryżu poznał m.in.: G. Rossiniego, L. Cherubiniego, H. Herza, F. Liszta, F. Hillera, F. Kalkbrennera, F. Mendelssohna, H. Berlioza, A. Mickiewicza, R. Schumanna, J.U. Niemcewicza, dawał publiczne koncerty oraz recitale w salonach arystokracji, zajmował się także pracą pedagogiczną (do jego uczniów należeli m.in.: M. Czartoryska, K. Mikuli, M. Kalergis).
W 1835 poznał pisarkę A. Dudevant (pseudonim George Sand), z którą łączyła go bliska znajomość do 1847. W 1838 przebywał na Majorce, komponując m.in. Preludia. W 1848 odbył się ostatni paryski koncert Chopina w Sali Pleyela, a także koncerty w Anglii i Szkocji. Artysta zmarł w Paryżu 17 października 1849, został pochowany na paryskim cmentarzu Père-Lachaise.

Fryderyk Franciszek Chopin, akwarela pędzla Marii Wodzińskiej, 1835 - fotografia: WIKIPEDIA