Moneta była bita również w srebrze o nominale 70 anien.

Olesno (śl. Òleszno, niem. Rosenberg) – miasto na Górnym Śląsku, w woj. opolskim, siedziba gminy Olesno i powiatu oleskiego. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. częstochowskiego. Położone jest nad rzeką Stobrawą. Stacja kolejowa Olesno Śląskie.
Według danych z 30 czerwca 2008 miasto liczyło 10 036 mieszkańców.

Herb Olesna - ilustracja: WIKIPEDIA

Istnieje dokument erekcyjny kościoła św. Michała wydany w 1226 r. przez biskupa wrocławskiego Wawrzyńca. Potwierdzono w nim fakt istnienia w Oleśnie komory celnej. W XIII w. miasto było we władaniu książąt wrocławskich. Przed 1294 r. miasto zostało ponownie przejęte przez książąt opolskich. W 1327 r. książę Opola i Olesna Bolko II uznał zwierzchnictwo czeskie. W 1396 r. miasto posiada wojewoda krakowski Spytko z Melsztyna. W 1450 r. nowy właściciel Olesna książę Bernard Niemodlińsko Strzelecki, odnowił prawa lokacyjne miasta. W 1532 r. miasto będące w posiadaniu właścicieli prywatnych (rodzin Beesów i von Geschinów) znalazło się w granicach monarchii habsburskiej. W XVII-XVIII w. liczne kataklizmy nękające mieszkańców - klęski żywiołowe i zniszczenia wojenne. W 1708 r. panująca w mieście epidemia dżumy pozostawiła przy życiu jedynie 90 mieszkańców.
W 1742 r. Olesno wraz z większością Śląska zostało włączone do państwa pruskiego. Od 1816 r. Olesno było miastem powiatowym w rejencji opolskiej, grającym rolę potężnego ośrodka gospodarczego i kulturalnego. W 1848-1849 burzliwe wydarzenia Wiosny Ludów przeszły także przez tereny miasta. Wg danych z 1905 r. językiem ojczystym 56% mieszkańców był niemiecki, a niemal 35% polski; ponad 6% zadeklarowało dwujęzyczność.
W latach 1919-1921 Olesno było rejonem działań powstańczych i walk plebiscytowych. W pobliżu Olesna w czerwcu 1919 r. miały miejsce przygotowania do wybuchu tzw. powstania oleskiego mającego poprzedzać wybuch I powstania śląskiego. W plebiscycie górnośląskim 20 marca 1920 r. 3286 głosujących opowiedziało się za pozostaniem miasta w granicach Niemiec, zaś 473 osoby - za przyłączeniem do Polski.
W trakcie wojny znajdowały się tutaj filie obozu Stutthof. W 1945 r. do miasta wkroczyły wojska Armii Czerwonej i władzę przejęła administracja polska. Od 1958 r. rozpoczęło działalność Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Oleskiej. Popularyzuje kulturę ziemi oleskiej, tradycję folklorystyczną i etnograficzną regionu. Od 1966 r.wydaje rocznik Głos Olesna. Od 1992 r. Olesno utrzymuje partnerskie kontakty z niemieckim miastem Arnsbergiem. W 1999 r. przywrócono miastu funkcję powiatu.

Kościół św. Anny w Oleśnie, zabytek drewnianego budownictwa sakralnego położony około 2 km od miasta przy drodze na Wieluń.
W miejscu, gdzie obecnie znajduje się drewniany kościółek w roku 1444, znajdowała się kaplica. Obecna drewniana świątynia została wybudowana w 1518 roku. Cieśla Marcin Snopek w latach 1668 - 1670 dobudował do głównej nawy centralną gwiaździstą część kościółka, a w 1707 zakrystię. Konsekracji dokonał biskup Jan Thurzo.
Świątynia zbudowana jest z drewna, w konstrukcji zrębowej na podmurowaniu. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, a przy nim zakrystia. Dach kościoła gontowy, nad nawą wieżyczka na sygnaturkę, z baniastym hełmem. Okna świątyni w kształcie czworoliścia. Przy kościele znajduje się cmentarz oraz neogotycka kaplica pogrzebowa z przełomu XIX i XX wieku.

Kościół św. Anny w Oleśnie   - fotografia: WIKIPEDIA