Słowiński Park Narodowy został utworzony w roku 1967r. dla zachowania systemu jezior przymorskich, bagien, torfowisk, łąk i nadmorskich lasów. Najcenniejszym obiektem chronionym w granicach parku jest wydmowy pas mierzei z unikalnymi w Europie wydmami ruchomymi. Park rozciąga się na obszarze 327,44 km². W 1977 r. został włączony przez UNESCO do sieci Światowych Rezerwatów Biosfery.
Flora parku obejmuje 920 gatunków roślin naczyniowych, 165 gatunków mszaków, 500 gatunków glonów i 430 gatunków grzybów. Bliskość zbiorników wodnych sprzyja również rozwojowi fauny; stwierdzono, że spośród 403 gatunków ptaków zaobserwowanych w Polsce, na obszarze Słowińskiego Parku Narodowego żyje 261 gatunków, z czego olbrzymia większość mieszka tu na stałe.

Mewa srebrzysta jest symbolem parku. Jest ona dużo większa od mewy pospolitej, ale pod względem ubarwienia bardzo do niej podobna. Samiec i samica prawie nie różnią się wyglądem. Ptak w miarę dorastania nosi dziesięć różnych szat, których wygląd zmienia się stopniowo. Żółty dziób ozdabia pomarańczowa plama. Nogi mewy są żółtopomarańczowe. Mewa osiąga 65 cm długości ciała i 150 cm rozpiętości skrzydeł.
Mewa srebrzysta tworzy pary monogamiczne, choć gnieździ się kolonijnie. Gniazdo zakłada na ziemi lub na dachu. Jaja wysiaduje samica. Pisklęta karmione są przez parę rodziców. Wychodzą one z gniazda 2-3 dni po wykluciu. Pokarm jest mocno zróżnicowany i zależy od lokalnych zasobów oraz pory roku. Mewa żeruje rozmaicie: poszukuje pokarmu w locie, zbiera pożywienie z roślin i z ziemi, wybiera je z gleby i błota. Pływając chwyta zdobycz na powierzchni wody i pod wodą, może rzucać się w wodę z wysokości ok. 5 m, by zanurkować na kilkadziesiąt centymetrów. Potrafi kruszyć muszle małży i ścigać owady w locie, bywa że odbiera zdobycz innym ptakom.