Moneta bita również w srebrze o nominale 80 merków.

Dukat wydany z okazji 80 lecia Juraty.

Półwysep Helski powstał w wyniku oddziaływania prądu południowo bałtyckiego biegnącego z zachodu na wschód.
Prąd ten spowodował powstanie wysp, które z czasem przekształciły się w półwysep. Większość półwyspu zajmowały ruchome piaski, tworzące rozległe wydmy. Historia półwyspu i Jastarni liczy ponad dwa tysiąclecia. Po raz pierwszy Jastarnia jako osada pojawia się w spisie podatkowym w 1595 r. W 1825 r. rząd pruski rozpoczął realizację planu utrwalenia i zalesienia wydm kształtujących półwysep. Na ziemi tej ludzie żyją od wieków.
Na początku XX w. na półwysep zaczęli przybywać letnicy. Zauroczeni kaszubską społecznością, pięknem przyrody oraz bliskością Małego i Dużego Morza zaczęli się tu osadzać i budować obecną społeczność półwyspu. Miejscowość ta ukształtowała się z dwóch wiosek - Boru, który był pod zarządem Wolnego Miasta Gdańska i Jastarni będącej w zarządzie Starostwa Puckiego.

Jastarnia (kaszb. Jastarniô, niem. Heisternest) - miasto i gmina uzdrowiskowe (kąpielisko) w województwie pomorskim, w powiecie puckim, na Mierzei Helskiej. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa gdańskiego. Według danych z 30 czerwca 200724, miasto miało 3996 mieszkańców. W skład miasta wchodzą osady: Kuźnica i Jurata.

Herb Jastarni - ilustracja: WIKIPEDIA

Jurata - tzw. "kurort z niczego", od 1928 roku znane kąpielisko morskie na Mierzei Helskiej, administracyjnie leżące w granicach gminy Jastarnia, w powiecie puckim w województwie pomorskim. Miejsce spotkań elit kulturalnych. Dzielnica zaopatrzona w liczne domy wypoczynkowe i hotele. Przez Juratę przebiega linia kolejowa łącząca Hel z Gdynią.
Nazwa "Jurata" pochodzi od imienia żmudzkiej bogini. Legenda głosi, iż zakochała się ona, wbrew woli ojca - boga Gorka, w ubogim rybaku. Spotkała ją za to kara - jej podwodny bursztynowy pałac został roztrzaskany na kawałeczki, a jego okruszki do dziś odnaleźć można na brzegu morza.

Merki - dawne symboliczne oznaczenie przez Kaszubów posiadanych dóbr (łodzie, domy...)

Jurata (lit Jūra- morze, Jūratē - syrena) – litewska bogini Bałtyku. Jest znana również jako Jurate lub Jurasmat. W niektórych wersjach legendy występuje jako syrena. Zamieszkiwała dno Bałtyku w bursztynowym zamku. Rządziła morzem i życiem w nim.
Legenda o Juracie i Kastytisie po raz pierwszy została zapisana w 1842 roku przez Ludwika Adama Jucewicza.
Zgodnie z legendą, Jurata mieszkała na dnie Morza Bałtyckiego w bursztynowym pałacu. Pewnego dnia, usłyszawszy, że rybak Kastytis wyławia zbyt wiele ryb z morza, popłynęła do jego łodzi, by go ukarać. Zobaczywszy go, zakochała się. Razem spędzali wiele czasu w pałacu na dnie Bałtyku. Gdy o związku ze śmiertelnym dowiedział się bóg Perkun, z zazdrości zniszczył piorunem pałac na dnie morza, a Juratę przywiązał łańcuchami do skały na dnie morza. Bursztyn znajdowany na plażach pochodzi wedle legendy właśnie ze zniszczonego pałacu, a w grzmotach przetaczających się nad morzem można usłyszeć imię "Kastytis". Inna wersja legendy mówi, że bursztyn pochodzi z łez Juraty, opłakującej swojego ukochanego zabitego przez rozgniewanego boga. Według jeszcze innej, Juracie udało się uratować Kastytisa ze sztormu rozpętanego przez Perkuna.

Bogini Jurata - fotografia: FOTOGALERIE.pl