Historia miasta
Oława to jedno z najstarszych miast dolnośląskich. Prawa miejskie otrzymała w magicznym 1234 roku z nadania księcia Henryka Brodatego. Już w końcu XII wieku jego ojciec, Bolesław Wysoki sprowadził tu walońskich tkaczy, którzy okazali się grupą tak wpływową, iż zdołali narzucić całej społeczności grodu swój waloński herb z kogutem oraz nazwę jednego z dwóch średniowiecznych oławskich kościołów - św. Błażeja, który bardzo często był przedmiotem kultu w ich rodzinnych stronach.

Herb Oławy - ilustracja: WIKIPEDIA

W średniowiecznej Oławie, już od połowy XIII wieku istniała mennica. W tym czasie miasto miało prawo do bicia własnych kwartników z herbem. W pierwszej połowie XVII wieku była bita moneta koalicji antyhabsburskiej, której przewodził piastowski książę Jan Chrystian. Posiadała ona napis MO(neta) NO(va) ARGENT(ae) OLAV(iensis). Pod kierownictwem książęcego menniczego Christiana Herwiegera tłoczono tu także oławskie halerze, które na przedniej stronie miały śląskiego orła, a na rewersie koguta w koronie. Podobno mennica wypuszczała też fałszywe monety i być może to było przyczyną, że w połowie XVII wieku przestała funkcjonować.
Miasto przeżywało też wiele okresów świetności, jak choćby na przełomie XVII i XVIII wieku, podczas rządów Jakuba Sobieskiego, najstarszego syna króla Polski Jana III Sobieskiego. To dzięki temu okresowi na Dolny Śląsk na krótko powróciła pamięć o polskich, piastowskich korzeniach tych ziem.
Wcześniej Oława przez wieki poszukiwała swojego sposobu na rozwój. Kontynuacją tkactwa była zapoczątkowana w XVIII wieku hodowla drzew morwowych, niezbędnych do produkcji jedwabiu. W najbardziej dynamicznym okresie tej produkcji na wielu plantacjach w mieście i okolicy rosło ponad 80 000 tych drzew. W XIX wieku przerzucono się na hodowlę tytoniu i w związku z tym powstało tu kilka manufaktur produkujących papierosy i cygara.

"Dni Koguta"
Doroczne święto Oławy, „Dni Koguta” rozwijają się wraz z rozwojem samego miasta i są coraz bardziej widocznym punktem na mapie letnich atrakcji Dolnego Śląska. Występy teatrów ulicznych, koncerty, kolorowy korowód, czy odtwarzanie turniejów rycerskich to atrakcje, które przyciągają mieszkańców i turystów. W wydarzeniach artystycznych i sportowo rekreacyjnych uczestniczą także goście z zaprzyjaźnionych miast partnerskich, a także innych europejskich miejscowości, których włodarze poczytują sobie za punkt honoru zawiesić na specjalnej ścianie swój herb z kogutem. Szczególnie duże zainteresowanie wzbudzają zawody kogutów, będące zwieńczeniem całego święta.

Zielononóżki
Nasze polskie zielononóżki to niezwykle urokliwe kury. Kolorowe i błyszczące złotem szyje kogutów powodują, że kurki te cieszą się coraz większym zainteresowaniem wśród hodowców nie tylko drobiu ozdobnego ale i wśród gospodyń, które chcą hodować kurki odporne, ładne a jednocześnie niosące dużo jajek i mające smaczne mięso. Jak sama nazwa wskazuje, kurki tej rasy mają kuropatwiane ubarwienie, zapewniające im maksymalne bezpieczeństwo na pastwisku, z którego ciągle korzystają. Koguty natomiast są ubarwione jaskrawo. Ich ciemnozłote grzywy, czerwone siodełka i białe lusterka przy ogonie przyciągają uwagę drapieżników, co skutecznie chroni kwoki i pisklęta przed atakiem. Piękne upierzenie kogutów jest też barwnym elementem krajobrazu i dlatego są chętnie hodowane w gospodarstwach agroturystycznych, ciesząc swoimi kolorami oczy gospodarzy i urlopowiczów

Kogut rasy zielononózki - fotografia: WIKIPEDIA