Awers i rewers: wykonany techniką 3D

Każdy żeton w serii został wyemitowany w mosiądzu - 800 szt, srebrze (Ag.925) - 100 szt., srebrze (Ag.925) oksydowanym - 100 szt., mosiądzu platerowanym srebrem (Ag.999) - 200 szt. i mosiądzu platerowanym złotem 24K - 100 szt.

Każdy z żetonów na awersie przedstawia znak zodiaku, na rewesie sławnego człowieka, urodzonego pod tym znakiem.

Bliźnięta – trzeci astrologiczny znak zodiakalny. Znak ten przypisuje się urodzonym między 21 maja- 21 czerwca.
Pierwsze wzmianki o znaku pochodzą z Mezopotamii, gdzie nazywano go Wielkimi Bliźniętami. W starożytności znaku Bliźniąt przypisywano patronat tańca, pieśni, poetów i wędrowców. Przez swoją dwoistość natury uważany był za zdolny dwoistości natury i przywdziewania różnych masek.
Charakterystyka znaku[edytuj]
W Astrologii znak Bliźniąt symbolizował równowagę pomiędzy przeciwnościami w kosmosie: dzień i noc, duch i materia. Symbolizował również dopełnienie życia kontemplacyjnego z czynnym i był uzupełnieniem znaków Barana i Byka. W Grecji odpowiednikiem Bliźniąt byli Dioskurowie: Kastor i Polideukes (Polluks), którzy mieli skrajnie odmienne temperamenty.
Bliźnięta były znakiem trygonu powietrza i miejscem gdzie w nocy przebywał Merkury. Bliźnięta opiekowały się Kapadocją i Belgią
Bliźnięta w sztuce były najczęściej przedstawiane jako para chłopców, gdzie jeden z nich trzymał lirę a drugi strzałę lub za pomocą motywów pochodzących z mitu Leda z Łabędziem. W micie przedstawiono powstanie konstelacji. Jan van den Hoecke w swoim dziele Maj-czerwiec (1647-1650, Museo Storio di Miramare, Triest) przedstawił znak Bliźniąt jako ukwiecone Putta.

♊

Symbol znaku

Monroe Marilyn, właściwie Norma Jane Baker albo Mortenson (1926–1962), amerykańska aktorka filmowa. W latach 50. uchodziła za symbol urody i seksu. Jedna z legend kina. Zarówno jej role, jak i życie prywatne wzbudzały wielkie zainteresowanie wśród wielbicieli. Do dzisiaj uważana za jedną z piękniejszych aktorek świata. Twórcy eksponowali przede wszystkim jej urodę, Monroe natomiast marzyła o docenieniu jej talentu (uczęszczała na kursy do Actors Studio L. Strassberga i E. Kazana). Na ekranie najczęściej kreowała role słodkich blondynek marzących o znalezieniu szczęścia u boku mężczyzny. Wizerunek ekranowy kłócił się z prawdziwymi aspiracjami aktorki. Jej kariera filmowa ściśle wiąże się z życiem prywatnym, w wielu rolach można odnaleźć klimat dramatycznych przeżyć Monroe.
Na ekranie pojawiła się w 1947 w epizodycznych rolach. Zwróciła na siebie uwagę w filmach Asfaltowa dżungla (1950, reż. J. Huston) i Wszystko o Ewie (1950, reż. J.L. Mankiewicz). Występowała głównie w komediach muzycznych: Mężczyźni wolą blondynki (1953, reż. H. Hawks), Słomiany wdowiec (1955, reż. B. Wilder, nominacja do nagrody BAFTA), Przystanek autobusowy (1956, reż. J. Logan), Pół żartem, pół serio (1959, reż. B. Wilder, Złoty Glob), Pokochajmy się (1960, reż. G. Cukor) i in.
Zagrała w kilku dramatach: Niagara (1953, reż. H. Hathaway), Skłóceni z życiem (1961, reż. J. Huston) oraz wystąpiła u boku L. Oliviera (również reżyser) w komedii Książę i aktoreczka (1957, nominacja do nagrody BAFTa). Nie ukończyła filmu Something's Got to Give (1962). Zmarła w nie wyjaśnionych do końca okolicznościach, według oficjalnych informacji przedawkowała środki nasenne.
1954 i 1962 uhonorowana Złotym Globem dla najpopularniejszej aktorki.

Monroe w filmie Książę i aktoreczka, 1957 r. - fotografia: WIKIPEDIA