Boratynki warte zachodu - 3

SOLIDVS

Solidusem nazywano w czasach Cesarstwa Rzymskiego porządną złotą monetę. Od tej nazwy pochodzą bite ładnych kilka wieków później, włoskie soldo, francuskie sou, angielskie szylingi i polskie szelągi. Aż do czasów Jana Kazimierza na szelągach w napisie otokowym rewersu pisano z łaciny SOLIDVS. Razem z pojawieniem się pierwszych szelągów miedzianych w 1650 roku w mennicy wschowskiej SOLIDVS zastąpiony został SOLID-em. Miasta pomorskie również biły SOLID-y.

Rozpoczęta w 1659 roku emisja boratynek, to również SOLID-y pisane różnymi skrótami SOL, SOLI, albo SOLID. Nagle w mennicy krakowskiej w 1661 roku wybito krótką emisję boratynek z SOLIDVS na rewersie. Przyznam, że intryguje mnie, dlaczego powrócono do tej formy zapisu. Jak wiadomo solidus to nie tylko nazwa pieniądza. Po łacinie solidus, to coś silnego, stałego, solidnego. Miedziane szelągi to przecież marny pieniądz. Mennica krakowska znana była z różnych niekonwencjonalnych działań w trakcie emisji boratynek /eksperymenty z imieniem króla, przebijanie daty rocznej/. Być może zapis SOLIDVS na podłym pieniądzu był ukrytą drwiną? W każdym razie były to ostatnie SOLIDVS-y bite w polskiej mennicy. Wedle aktualnego stanu wiedzy wybito 6 odmian.

Cztery z małym portretem króla z grubą kokardą na końcu wieńca i dwie z innymi małymi portretami.

Najbardziej popularna odmiana oznaczona R1 pojawia się stosunkowo często w sprzedaży i w zależności od stanu zachowania jej cena oscyluje w granicach kilkudziesięciu złotych. Pozostałe odmiany pojawiają się na rynku rzadko i ceny ładnych egzemplarzy sięgają kilkuset złotych. Najdrożej kilka lat temu sprzedano odmianę z POLO w oryginalnej patynie. Cena osiągnęła 690,00 złotych.

                                                  Zdzisław Szuplewski