Woliński Park Narodowy został utworzony w 1960 r., zajmuje 109,37 km2, a mieści się na największej polskiej wyspie – Wolin. Osobliwością krajobrazu parku są najwyższe na całym polskim wybrzeżu klify; w części zachodniej mają 50-70 m, a we wschodniej 20-30 m wysokości. Ponadto wrażenie robi przeurocza delta Świny z licznymi wyspami i płyciznami. Na specjalną uwagę zasługują wolińskie lasy. Można tu znaleźć imponujące, liczące 350 lat dęby szypułkowe, ponad dwustuletnie sosny i jedyną w Polsce buczynę storczykową, w poszyciu której rośnie około 100 gatunków roślin, w tym 9 gatunków storczyków. Lasy parku stanowią siedliska dla licznych gatunków fauny, w tym dla wielu gatunków chronionych i nowo przybyłych takich jak: jenot, norka amerykańska, piżmak czy szop pracz. Stwierdzono tu także ponad 230 gatunków ptaków, w tym bielika.

Logo WPN - ilustracja: WIKIPEDIA

Bielik
Samica bielika jest nieco większa od samca i może ważyć nawet 6 kg. Rozpiętość jej skrzydeł dochodzi do 250 cm, co sprawia, że jest największym ptakiem drapieżnym występującym w Polsce. Ze względu na swe rozmiary bieliki budują gniazda ważące ponad tonę, a zatem mogą one być usytuowane tylko na mocnych drzewach. Wiosną samica składa najczęściej dwa jaja. Po 40 dniach wysiadywania przez obydwoje rodziców, wykluwają się pisklęta, z których przeżywa zazwyczaj jedno. Bieliki w swoim rewirze łowieckim wybierają tzw. czatownie, czyli wyeksponowane drzewa, skąd obserwują jezioro czy staw, gdzie polują. Ich pożywieniem są głównie ryby, ale również mniejsze ptaki i ssaki, nie gardzą też padliną.
Choć na terenie parku żyje zaledwie 5 par tego gatunku, stanowi on jego symbol; przyjmuje się również, iż ten właśnie gatunek uwidoczniony jest w polskim godle.

Bielik zwyczajny (Haliaeetus albicilla) - fot. WIKIPEDIA