Bito również monetę z identycznym awersem, lecz innym rewersem. Monetę taką jak wyżej wybito również w srebrze jako próbę (R7).

Znane są 3 odmiany stempla rewersu:

1. Cyfra 0 wysokości 17 mm, cyfra 1 szerokości 3,0 mm;

2. Cyfra 0 wysokości 17 mm, cyfra 1 szerokości 2,5 mm;

3. Cyfra o wysokości 16,75 mm, cyfra 1 szerokości 2,25 mm*

* nakład 124.000 egz. podany dla wszystkich trzech odmian monety z liczbą bez ornamentu. Łączny nakład wszystkich monet 10-fenigowych wyniósł 1 mln szt. co wymagało sporządzenia kilkudziesięciu stempli. Tłumaczy to istnienie takiej ilości odmian.

Do 1923 roku w obiegu pozostawała marka niemiecka. Równolegle obok niej podczas I wojny światowej z powodu braku pieniądza zdawkowego, pojawił się pieniądz w walucie markowej o cechach lokalnych - tzw. pieniądz zastępczy emitowany przez różne instytucje, banki i przedsiębiorstwa, nie będący jednak oficjalnym środkiem płatniczym emitowanym w imieniu Wolnego Miasta Gdańska. Hiperinflacja lat 20. XX w. i gwałtowna deprecjacja marki niemieckiej w latach 1922-23 zmusiła Senat Wolnego Miasta Gdańska do ustanowienia własnej waluty (1 gulden = 100 fenigów). 19 października 1923 r. powołano do życia Gdańską Kasę Centralną (Danziger Zentralkasse AG), która została emitentem pierwszych pieniędzy dla WMG. Marka niemiecka została wycofana z obiegu z początkiem 1924 r. Zanim to jednak nastąpiło, urząd miejski wybił dwie monety w małym nakładzie w 1920 r. 10 fenigów - bez nazwy waluty oraz 20 marek - nazwa zaczerpnięta z waluty niemieckiej. Ponieważ do 1923 r. miasto nie miało własnej waluty a kursowały tam pieniądze niemieckie, powyższe monety były traktowane jako pieniądze zastępcze.