Kiedy pierwszy raz zobaczyłem tę monetę na własne oczy wiedziałem o nie tyle co przeciętny kolekcjoner, czyli prawie nic. Gdzieś tam świtało mi to, że jest to bardzo rzadka moneta wybita ku czci cara Mikołaja I. Dziś moja wiedza na ten temat jest nieco większa.
Kilka dni temu przypadkiem dotarłem do ciekawego artykułu Pana Anatola Głupieńca pt: "Siemiejnyj rubel - czyli familijna dziesięciozłotówka" zamieszczonego w Biuletynie Numizmatycznym nr 10 z 1976 roku. Autor w bardzo przystępny i ciekawy sposób pisze o historii wybicia tych monet. W 1835 roku był to prezent dla cara Mikołaja I, dziś jest to prawdziwy rarytas kolekcjonerski, wart grubo ponad 140 000 dolarów (ostatnie notowania jednej z odmian monety z zagranicznych aukcji z 2008 roku), pojawiający się na aukcjach numizmatycznych raz na kilkanaście lat.
Wiek XIII w historii polskiego mennictwa można śmiało określić jako epokę brakteatów. W momencie objęcia władzy przez Mieszka III te „jednostronne blaszki” szybko wyparły dotychczas obowiązujące denary i stały się powszechnie panującą walutą nie tylko w Polsce ale i całej Europie. Kontynuując cykl artykułów „Historia mennictwa polskiego”, w poniższym artykule odejdę nieco od konwencji opisywania monet jednego konkretnego władcy, a skupię się bardziej ogólnie na temacie brakteatów wieku XIII.
Wiele osób z tęsknotą wspomina czasy kiedy kilkanaście miesięcy temu ceny współczesnych monet kolekcjonerskich drożały z dnia na dzień. W ciągu kilku dni można było zarobić krocie. Ale co dobre szybko się kończy i tak samo zakończyła się passa dla inwestorów numizmatycznych - zwłaszcza tych żądnych szybkiej gotówki. Ceny monet drastycznie spadły. Trudno powiedzieć czy teraz nastał kryzys czy powrót do normalnej sytuacji. Jedno jest pewne - w polskiej numizmatyce doszło do bardzo dużych zmian. 