Z numizmatami przez województwo lubuskie
Województwo lubuskie – jednostka podziału administracyjnego Polski, województwo o najmniejszej liczbie ludności – według danych z 31 grudnia 2012 roku miało 1,02 mln mieszkańców. Obejmuje obszar o powierzchni 13 987,88 km². Siedzibą wojewody jest Gorzów Wielkopolski, a władz samorządu województwa – Zielona Góra. Województwo powstało w 1999 roku z większości terytoriów dawnych województw gorzowskiego i zielonogórskiego oraz niewielkiej części leszczyńskiego.
Wbrew pozorom nie zawiera miasta Lubusz, od którego wzięła się nazwa. Składają się na nie ziemie kilku historycznych krain – ziemi lubuskiej, Dolnego Śląska, Nowej Marchii, Wielkopolski, Łużyc Dolnych.
Puls Biznesu dotarł do informacji o niezwykłaj numizmatycznej transakcji. "Steven L. Contursi, który przez ostatnie siedem lat był właścicielem wybitego w 1794 roku srebrnego dolara poinformował, że sprzedał go Cardinal Collection Educational Foundation za 7,85 mln USD".
5.02.2008 Narodowy Bank Polski wyemituje kolejną monetę należącą do serii „Historyczne miasta w Polsce, a mianowicie Konin. Na monecie został uwieczniony Słup Koniński (zwany także Milowym) stojący na konińskiej starówce w sąsiedztwie kościoła farnego. Nie znany jest wiek słupa. Jest on wykonany z piaskowca i posiada romańską inskrypcję łacińską z 1151 r., z której wynika, iż wyznacza on połowę drogi pomiędzy Kruszwicą a Kaliszem. Jest to jedna z ostatnich monet z tej serii. Za kilka miesięcy zostanie wyemitowany ostatni numizmat kończący wędrówkę po 32 „Historycznych Miastach w Polsce”. Jednak wcześniej zapraszam do wędrówki po pięknym Koninie. 
Narodowy Bank Polski już teraz zastanawia się jak zaprojektować polskie euro. Prawo głosu przyznano obywatelom 
Zdarza się w numizmatyce, że pojawiają się monety budzące wielkie zainteresowanie rzeczoznawców a zmiana ich właściciela powoduje poruszenie na rynku numizmatycznym. Kiedyś narodziła się legenda o unikalnym dukacie Władysława Łokietka, który przypadkiem trafił w ręce Emeryka Czapskiego. Dostrzegł on w tej monecie unikat - zapowiadaną w dokumentach pierwszą polską złotą monetę. Dziś jej urok możemy podziwiać w Muzeum Narodowym w Krakowie. Ponoć przed wojną istniał drugi egzemplarz tej monety w Warszawie, lecz do wybuchu wojny nie udało się tego potwierdzić. Zawierucha wojenna zniweczyła sens poszukiwań rodząc legendę pierwszego polskiego dukata. W Powstaniu Warszawskim rzekomy drugi egzemplarz monety zaginął, do dziś znany jest tylko jeden egzemplarz.
Już jutro kolejna emisja monet przez Narodowy Bank Polski. 26.03.2008 ukaża się monety 10zł i 100zł zaś 28.03.2008 2zł GN. Nie budzą one jednak już takich emocji i zadowlenia jak emisje w roku 2007. Tak kosmiczne nakłady powodują, że nie tylko inwestorzy ale także kolekcjonerzy z coraz większą rezerwą i dystansem podchodzą do poslkcih monet kolekcjonerskich, które nie powinny miec już przymiotnika "Kolekcjonerskie". Jako pierwszy portal numizmatyczny pokazaliśmy w lutym wizerunki owych monet.
Medalierstwo wśród osób interesujących się numizmatyką jest traktowane nieco po macoszemu. Jeśli krążek nie ma nominału i godła (nie jest więc monetą) od razu wiele osób podchodzi o niego z dystansem. A szkoda, bo medalierstwo i numizmatyka są od wieków ze sobą ściśle związane i nie powinno się ich oddzielać. Najlepsi medalierzy byli i są jednocześnie projektantami licznych monet. Ja złapałem bakcyla medalierskiego, może uda mi się go w Was zaszczepić.
"Dobry żart tymfa wart: - któż z nas nie słyszał tego powiedzenia? Gorzej, jeśli zapytać, co ono właściwie oznacza. Ci, którzy z numizmatyką mają już cokolwiek wspólnego zapewne odpowiedzą bezbłędnie. Dla początkujących zaś najbardziej zagadkowe wydaje się słowo tymf lub tynf (obie nazwy stosowano zamiennie). Aby zrozumieć co ono oznacza i skąd się zadomowiło w naszym języku na tyle dobrze, że trafiło do przysłów, musimy cofnąć się do czasów największej świetności Rzeczypospolitej?
Dla jednych literatura numizmatyczna jest nieodłącznym elementem, bez której nie wyobrażają sobie budowania poważnej kolekcji. Ba, są nawet i tacy, którzy specjalizują się w zbieraniu literatury numizmatycznej. Dla innych jest to dodatek, bez którego mogą się obejść – dla nich liczy się tylko krążek bez zbędnej, dodatkowej wiedzy na jego temat. Ja jestem absolutnym zwolennikiem pierwszej kategorii osób. Numizmatyka to również edukacja i studiowanie fachowej literatury – bez tego ani rusz.